Nezir ÇELİK´in Kaleminden
Başta Hayvancılık olmak üzere tarım faaliyetleri tamamen ilkel usullere göre yapıldığından, bu sebeple de tarımda yeterli verim alınmadığı için insanlar tarım ve hayvancılığa veda etmekte, böylece üretim her geçen gün daha da azalmaktadır.
Önceleri Doğubayazıt köylerinde yoğun ve yaygın bir hayvancılık varken gelinen noktada hayvancılığın adeta can çekiştiği, özellikle hayvansal gıdalar olan süt üretiminin çok azaldığı ve Doğubayazıt gibi yerde hazır sütlerin kullanıldığı görülüyor.
Bu durumun devam etmemesini dile getiren vatandaşlar, hayvancılık ve diğer tarım faaliyetlerinin teşvik edilmesi gerektiğini ifade ettiler. Bu konuda kendilerine eğitim verilmesini isteyen vatandaşlar, ?nasıl ki Halk Eğitim çeşitli konularda kurslar açıp insanları bir konuda bilgilendiriyorsa Tarım Teşkilatı da düzenli kurslar açmak suretiyle gerek hayvancılık gerekse toprak tarımı konusunda vatandaşları eğitmelidir? dediler.
Eski usullerle yapılan tarımdan yeterli verim alınmadığı için insanların tarımı bıraktıklarını ifade eden vatandaşlar, ?vatandaş bu konularda bilgilendirilirse hem verim artar hem de insanlar iş güç sahibi olur. Her kes gözünü şehre dikmiş durumda, nerede ise köylerde insan kalmadı. Verim artarsa çoğu insan kendi köyünde tarım ve hayvancılık ile uğraşır? dediler.
Tarım teşkilatının teknik ve sağlık eleman sayısı nazara alındığında, bu güne kadar Ağrı bölgesinde örnek bir çalışmanın yapılmamış olması ve tarımdaki bu personel inkişafı döneminde, tarım ve hayvancılığın bu kadar olumsuz etkilenmiş olması anlaşılır gibi değil.
Sonuç olarak halen Ağrı´da yüzlerce veteriner, ziraat mühendisi, ziraat ve sağlık memuru bulunuyor. Buna rağmen Ağrı´nın hayvan sayısında ve ekili ziraat alanlarında azalmalar meydana gelmekte ve mevcutların da verimi azalmaktadır.
ÖTE YANDAN, HAYVANCILIKTA DA ÇOBAN SIKINTISI CABASI?
Bilindiği gibi, Eskiden hayvan beslemek çok kolaydı. Köylerde her kes hayvancılık yapıyordu ve dolayısıyla her evde mutlaka aileden birden fazla çoban vardı. Kimi kendi hayvanlarına çobanlık yapardı kimi de başkasına çobanlık yapıyordu.
Çobanların ücreti de, dönemsel olarak hayvan hesabıyla ödeniyordu. İyi bir çoban 6 aylık bir dönemde 20-30 kuzu arasında ücret alırdı. Ancak zaman içinde bu ücretler yetersiz kaldı ve insanlar çobanlığı bırakmak durumunda kaldılar.
Özellikle inşaat işçiliğinin yaygınlaşması ile birlikte tabiri yerinde ise eli sopa tutan gençler çobanlık yerine inşaatlarda çalışmayı ve bu şekilde daha çok para kazanmayı tercih ettiler.
Çobanların azalması ile birlikte buna paralel olarak hayvan sayısı da azaldı. Devlet, çobanlar için kurs ve okul açtı, çobanlık tanımını da hayvan sürücüsü olarak değiştirdi yine de çobanlık talebi artmadı.
Kısaca TARIM ve HAYVANCILIK meslesi böyle?
