NEZİR ÇELİK YAZIYOR
Okuyucularımız anımsarlar yaklaşık 2 ay önce Cuma sabahı Doğubayazıt'ta değişik bir olay yaşandı.
Polis, sabahın erken saatlerinde Doğubayazıt eski çarşısını ablukaya aldı ve dükkanlar da arama yaptı. Sabahın erken saatlerinde yapılan aramalarda yabancı menşeli sigara ve çaylara el konuldu.
Yakalanan sigara ve çaylar kamyonlara yüklenerek depolara taşındı.
Edinilen bilgilere göre, benzeri bir olay yaklaşık 40 yıl önce aynı yerde yaşanmıştı.
O zamanda Ağrı'dan gelen bir ekip pasajları basmış ve çıkan çatışmada can kaybı da yaşanmıştı.
Doğubayazıt'taki bu olay duyulduğunda ilk akla gelen siyasi bir çatışmanın olduğu yönündeydi. Ancak daha sonra hadisenin ekonomik çatışma olduğu anlaşıldı.
Doğubayazıt'ın yine 40 yıl öncesine döndüğünü ifade eden vatandaşlar, o zaman 1918 sayılı kaçakçılık kanunu vardı, 1567 sayılı Para Koruma kanunu vardı. Bunlar çağdışı yasalardı. Nitekim merhum demokrat Turgut Özal iktidara gelir gelmez ilk iş olarak bu yasaları yürürlükten kaldırdı. Ancak görülüyor ki baskı ve şiddet için yine eskiye dönüş vardır dediler.
Doğubayazıt ticaret sektörü son yılların en kötü dönemini yaşıyor. Fert başına düşen gelirin Türkiye ortalamasının altında kaldığı ilçede, ekonominin en canlı sektörü olan ticaret kesimi ciddi bir durgunluk seyri içinde
İlçe merkezinde ticaretin en işlek ve canlı olduğu alanlarda kapanan, devredilen işyeri sayısında patlama yaşanıyor. Çünkü ticaret yapmak bir dert, yapmamak bin dert.
Önceden pasajlarda yoğun iş olduğu dönemlerde şimdi ise onlarca dükkan boş durumda. İşyerlerinin vitrinlerini mallar değil, kiralık veya devren satılıktır, tabelaları süslüyor.
Günlük işletme masrafını bile karşılayamayacak duruma düşen esnaf ise çaresiz halde, dükkan ve tezgahını bekliyor. Alım gücü zaten düşük olan halkın alışverişten kesilmesi, ticarette durgunluk ötesi bir durum oluşturuyor.
Nakit alışverişin tamamen bitme aşamasına geldiği ticaret sektöründe kredili satışlarda da büyük düşüş yaşanıyor.
Vatandaş kredili satışlara da temkinli yaklaşıyor, esnaf ise siftah etmeden, umutlarını bir sonraki güne yığarak işyerinden ayrılıyor.
Birçok esnaf durgunluktan dert yanarak, çoğu zaman siftahsız kepenk kapattıklarını belirtiyorlar.
Doğubayazıt esnafı gümrüğü tamamen unutmuş durumda. Esnaf ve tüccarın umut kapısı şimdilik kamu çalışanları ve kamu alımlarında yoğunlaşmış durumda.
Böyle giderse esnaf biter.
