Gülten Aras Korkmaz´ın Kaleminden

"İyiliğin, kötülüğün, güzelliğin, çirkinliğin hep bir sonu vardır... Nasıl mı? Ölümle tabii ki...!
Siz benim gözümden değil gönlümden düştünüz çünkü ben sizin aynada yansımanızı değil yüreğinizdeki karanlığı gördüm..
Ben değişmek istemedim. Değişmek zorunda kaldım..En sevdiğim insanlar kırdı beni, niye böyle yaptınız diyemedim. sustum. Hep içime attım. Çünkü dedim ya "en sevdiğim insanlar " Ama sonra baktım ki Kırdıkları zaman bile sustuğumuz insanlar kendilerini bir halt sanıp çirkinleşmeye başladılar ve içimdeki sevgiyi nefrete dönüştürmeyi başardılar.Şimdi sorsanız bana kaça sayarsın diye hiç düşünmeden veririm cevabı hiçe sayarım inanın hemde kocaman bir ...HİÇ...Ziyadesiyle büyük yaralar aldık, kapanması zor olan. Fakat şöyle bir durum var ki kanamıyor artık...
Bir gerçek var ki kimse için tükendiğime değmedi."Birilerinin sizi kırdığı yerlerinizi,başka insanları kırarak tamir edemezsiniz"Siz siz olun, herhangi bir hatada, bir tartışmanın ortasında, tüm iyi niyetleri ve yaşanmış güzel şeyleri yok sayan insanlardan olmayın,kimseyi tutunacak dalınız yapmayın sonra o dalı kırıp elinize veriyorlar...Çıkarlarınız uğruna karakterinizi ve insanlığınızı kaybediyorsunuz ya en çok ona üzülüyorum...
Maşallah sizde poz çok ama çerçevelenecek fotoğraf yok. Size iki defa en sıkıntılı zamanlarınızda el uzatan ve bugün yediginiz her lokmada hakkı olan babanız yaşındaki adama teşekkür edeceğinize alacağını istiyor diye bütün yaşanmışlıkları iyi niyetleri kardeşin bile kardeşe yapmadığı fedakârlığını hiçe sayarak hakaret edecek kadar karekter yoksunusunuz ne diyim ben size bilmiyorumki sadece utanıyorum sizden hemde çok utanıyorum!!! Size bu akıl tutulmasını yaşatan insanın tek bir imzayla sizin bu hale gelmenize yol açan kişi olduğunu bilmenize rağmen onun verdiği akılla girdiğiniz yol sadece düşeceği çukura sizide çektiği yoldur unutmayın...
Yüzsüzlerin, göğsünü gere gere dolaştığı bu dünyada neden nefes almak zorunda olduğumu çözemiyorum. Neden onlar hala nefes alıyor onu hiç çözemiyorum. karaktersiz insanlar etrafına cesetlere üşüşen sinekler gibi karaktersizleri topluyormuş, yeni yeni anlıyorum.
Sevginin masumluğu, güvenin saflığı lekeleniyor artık gözümde. Bir daha ikisine de elini süremeyeceğim gibi geliyor; belki kendi ellerimi lekelememek için belki de lekeleri temizlemeye mecalim olmadığı için...
Ha gözümde değerliydiniz yalan yok ama değermiydiniz maalesef değmezmişsiniz 
Hadi bakalım dünya bu yükün altında..
Dön dönebilirsen..
İncittiginiz insanın ve Kırdığınız gönlün bedduasından korkun!