Pandemi bize birlik duygusunu öğretti.

Dünyanın başka bir  ülkesinde başka bir insanın hasta olmasının acısını duyabilmeyi, ırk, mezhep, inanış gibi farklılıkların hiçbir önemi olmadığını öğretti.

Kutsal kitaplarda okuduğumuz ama içselleştiremediğimiz bütün bilgileri bilgeliğe dönüştürmemizi sağladı. İçine bakmak istemeyenler içine bakmak zorunda kaldı. Korku ve endişenin yollarında kendi gücümüzü görebilmeyi, sahip olduklarımızın hiçliğini, sevdiklerimizin değerini öğretti.

Kalbini sevgiye açanı sevgiyle kucaklaştırdı, içindeki çocuğu ve gülmeyi unutanı mizahla tanıştırdı. Doğru seçimler yapanı sevgiyle, yanlış seçimler yapanları gerçek yüzleriyle buluşturdu.

Aile  ve komşu olmanın anlamını, gerçek dostların kim olduğunu, doğayı yok edersek kendi doğamızı da yok edebileceğimizi anımsattı.

Her felaketin içindeki hayrı, sağlıklı bir nefes almanın bu dünyadaki en değerli şey olduğunu ve sırrın Onda gizli olduğunu anlattı pandemi. Ve sonra dedi ki: Kendini bilen alemi bilir. Seyreyle alemdeki kendini.

Hepimiz birimiz, birimiz hepimiz için...

Sevgilerimle...