Gülten Aras Korkmaz´ın Kaleminden
Lise bittiği gibi başlayan ve ömür boyu süren özlemdir....
On yedi yaş benim en unutulmaz yıllarımdı. Hep özlemle andığım hâla görüştüğüm ve dost dediğim insanların olduğu yıllarım...
En sıcak, en masum, en içten ve en deli dostlukları yaşadık birbirimize can dedik kardeş dedik...
Bir başkadır lise arkadaşlıkları, hatta kardeşliği aynı sıralarda oturursun,aynı duyguları paylaşırsın. En güzelidir, en safıdır,en art niyetsizidir, en hatırlanmaya değer ve hiç unutulmayanlardır...
Her şeyden önce karşılıksızdır. Yıllar geçse de aranabilecek sağlam dostluktur...
Birlikte güldük, birlikte ağladık bu dostlarla yaşananlar nasıl unutulur ki....
Unutulmaz her an hatırlanır ve özlenir hem de çok!..
Ben hayatımın ilk kayda değer zamanlarını o yıllarda yaşadım.Son sınıfta iyice güzelleşti herşey derken hüzün başladı...Artık veda zamanıydı bitiyordu okul.Bundan sonra hiç bir şey böyle anlamlı olmayacaktı...
Olsun da istemedim zaten bir daha ne o yaşa nede o yıllara dönmenin imkanı olmayacaktı...
Sonra evlendik kimimiz Anne, kimimiz Baba oldu. Kimimiz mutlu, kimimiz mutsuz oldu hayat kavgası içinde her birimiz bir tarafa sürüklendik.Ama içimizdeki çocuk hiç büyümedi...
Çünkü bizim birlikte gülmenin ne demek olduğunu öğrendiğimiz yıllardı o yıllar...
Hayattaki en önemli ilk deneyimlerin yaşandığı dönemin yoldaşlarıydık.
Belki yollarımız ayrıldı sonra görmez olduk birbirimizi ama bilirdik ki başımız sıkışsa derdimiz olsa arayıp akıl alacağımız . aramızdaki bağın asla kopmayacağı dostlarımız vardır..
Ne zaman ihtiyacın olsa yanında olan arkadaşlıkları belki de çıkar ilişkisine dayanmayan yegane insanlardır lise arkadaşlarım...
Ne kadar uzun süre arayıp sormasanızda görüştüğünüz anda hala ilk gün gibi heyecanlanırsınız...
Hatırladıkça yüreğime saplanan bir sızı da geçen yıllar içinde aynı sıraları paylaştığımız kaç can arkadaşımızı toprağa verdik..Onlar her an yüreğimizde kanayan bir yara oldular onları hiç unutmadık her sohbetimizde yer alırlar.Biz bu değerleri hep rahmetle anarken burnumuzun direği sızlar..Mekanları cennet olsun inşallah....
Ne desem nasıl anlatsam olmuyor işte!. Yılları geçirdik birlikte.Aynı sıralarda yan yana oturduk,güldük,eğlendik yeri geldi hüzünlendik.Sohbetler edip okulu bitirince yapacaklarımıza dair hayaller kurduk.Velhasılı kelam onlarla güzel bir arkadaşlık,iyi bir dostluğumuz oldu...
Okul sıralarına ismimizi kazıdığımızdan bu yana ne kadar zaman geçti unuttum
Keşke o günlerde ki gibi çocuk kalsaydı yüreğimiz ve çocuksu gülümseyişlerimiz hiç eksik olmasaydı yüzümüzden.
Neler yaşamadık,görmedik ki bu zaman içerisinde. Ne kelimeler yeter ne de zaman yeter bunları anlatmaya.Tek bildiğim bir şey var ki iyisiyle kötüsüyle hiç bir zaman unutulmayacak...
Nerde kimle olursak olalım geçmişe dönüp baktığımız zaman yüzümüzde bir tebessümle hatırlayacağız o unutulmaz güzel günleri...
Bizi hayata hazırlayan emek veren aynı zamanda çok ama çok kahrımızı çeken,üzerimizde asla ödenmeyecek haklara sahip olan emektar saygıdeğer bütün hocalarımızıda hiç unutmadık..Onlara bir ömür boyu minnet borcumuz hep olacak.
Öyle değerlerin elinde yetişmekte ayrı bir onurdu bizim için hepinizin ellerinden saygıyla öpüyorum.....
Bir saklambaç oyunu gibiydi hayat..
Çocukluğumuz ve biz neler sığdırmıştık içine neler...Hepimizin içinde bir yerlerde saklı ne hatıralar ne izler bıraktı kimbilir...
Güzeldir paylaşmak, umudu paylaşmak, hüznü paylaşmak,sevinci paylaşmak,kardeşliği,paylaşmak,dostluğu... Paylaşmak yürek ister cesaret ister o yürekte hepimizde vardı...
İyi kötü her şeye birlikte meydan okuduğumuz kardeşten bile yakın yüreği güzel çok dostlara sahip olmaktır bizim en büyük servetimiz..Ne mutlu bana ki ben böyle güzel yürekli dostlara sahibim....
Birlikte aynı sıraları paylaştığımız tüm arkadaşlarım iyiki varsınız, sizinle aynı sınıfı aynı sıraları paylaşmak benim için en büyük mutluluktu...
Adım adım el ele gönül gönüle büyüttüğünüz dostluğunuz için hepinize teşekkür ederim...
Sizi çok ama çok seviyorum... CAN DOSTLARIM.......
