Çocukken çember yapar, topaç çevirirdik biz
Kağıttan çeşit çeşit silahlarımız vardı
Kamış atlara biner, göklerde çizerdik iz
Geçerdik deryaları, dünyalar bize dardı
Aramızda ne çıkar, ne post kavgası oldu
Gökkubenin altında kardeşçe yaşıyorduk
Başkasına üstünlük taslamak bize zuldü
Çıkan tüm engelleri el ele aşıyorduk
Şimdi ne topaç kaldı ne o eski heyecan
Savaş gerçeğe döndü, oyun olmaktan çıktı
Bir tetikle, yok olup tükeniyor nice can
Ne namlular yoruldu ne savaşanlar bıktı
Yalan söyleyenlerle bir işimiz olmadı
Ağzımızdan ne çıksa dönmedik sözümüzden
Harama el atmadık, riyâ bizi bulmadı
Kendimiz gibi kaldık çıkmadık özümüzden
O çocukluk günleri, en güzel günlerimiz
Geçmişten bu günlere tatlı anılar kaldı
Her şey o kadar masum, o kadar saf va temiz
Şaşıyorum, günahlar ne zaman bizi buldu
İbrahim Taşdemir
