Çocuklarımız Satanist mi?
ADEM şAHıN
Adm01@windowslive.com
Gençlerimizin son zamanlarda takındığı bir takım tavırlar, çevrenin dışlamalarıyla sonuçlanarak, onları yalnızlık diye tanımladıkları,
aslında tam olarak ne olduğunu bilmedikleri kara bir boşluğa sürüklüyor.
Çocuklarımızın giyim tarzları değişiyor. Buna bağlı olarak hal ve hareketleri de. Bu değişiklikler çocuklarımız nerden buluyor? Yada
çocuklarımız bu değişiklikleri nerden buluyorlar? Nasıl oluyor da bu kadar çabuk yayılıyor bu tür şeyler? Tek bir cevabı var; teknoloji
bu sayede çok büyük bilgilere kısacık bir sürede erişebiliyoruz.
Peki gençlerimize sert takılmalarını, siyah giymelerini, neredeyse öldürecek kadar kötü davranmalarını, öte yandan aşırı duygusal olmalarını, karanlığı, melankoliyi adeta emreden bu şey nedir?
Saçlarını diken, siyahlar içinde kaybolan, somurtkan, köşebaşlarını mesken tutmuş, görmeden tarifi asla yapılamayacak şekilde makyajlar yapan, aynı şekilde giyinen birkaç kişiye bizzat sordum; Neden böyle? Aldığım cevaplar ilginçti. Bilmiyorum Sanane Arkadaşlarım böyle takılıyor Modernleştik artık
Çocuklarımız neden böyle davrandıklarını bilmiyorlar! Biz biliyor muyuz? Hayır. Biz de bilmiyoruz. Uzun zamandır ortalıkta cirit atan
saçma bir inanış olarak insanlar tarafından kutsanan Satanizmi hatırlayoruz ve kendi kafamıza göre bir kez daha yanlış yorumlayıp, çocuklarımızı bununla suçluyoruz!
Rock, Metal Müzik dinleyen, yüzük- kolye takan,siyah giyen herkesi Satanist bilir olduk.
Bu yanlış akımın sadece şeytana tapınma ile ilgili olan yönünü tek biliyoruz ve dindar toplumuzda bu şekilde ortaya çıkan gençlerimizi sen satanistsin diyerek dışlıyoruz. Satanizmin ne olduğunu, hatta kendi takıldığı tarzın nedenini bile bilmeyen bir kişiyi Satanizmle dışlarsak,
bu kişi Satanizmin ne olduğunu merak etmez mi? Neden böyle dedi diye düşünüp amaç iyise iyiliğe, kötüyse kötülüğe hizmet eden ınternet dediğimiz şeyin yardımıyla araştırıp belki de benimsemez mi? Öyle olmadığı halde sırf bu nefret yüzünden satanizmi benimseyen insanlar tanıyorum.
Öte yandan yine internet sitelerinde boy boy resimleri yayınlanan Emotional Rock (Emo) Punk, Goşic gibi birbiriyle bağlantılı Rock müzik haretketleri ve alt kültürleri ile tanışırak bunları yanlış anlayıp benimsedikten sonra işler daha da kötüye gitmez mi?
Belki birer edebi hareket olan bu akımların ve oluşturdukları alt kültürlerin gerektiği gibi öğrenilmesi bir yana da, kötü örnek alınması başımızı belaya sokacaktır.
Etrafta, köşe başlarına sinmiş birkaç kişi hey ben burdayım, karamsarım karanlıkta ve yalnızım diye bağıran giyim tarzlarıyla, bir taraftan hey ben duygusalım, hey ben sertim diye bağıran görünüşleriyle gençlerimizi göreceğiz.
Üzülecek miyiz? Üzülmememiz gerekir çünkü bu noktaya gemelerine biz sebep olduk. ınsanlar yaptıklarından pişmanlık duymamalıdırlar öyle değil mi? sonuçta bir insan zarar göreceği, pişman olacağı bir işte bulunmayı tercih etmez. Ama eğer pişman olcaksak, bu pişmanlığı engellemek isteyeceksek
gerekirse çocuklarımızı yerli yerinde yöntemlerle kısıtlamayı bilmeliyiz. Onları satanistsin diyerek dışlamak, dövmek, aşağılamak çözüm değil, çözüm yolunu kapatmaktır.
Yaptığımız şeylerin ne olduğunu bilmemiz, dogmatik bilgilerle kendimize başkalarının çizdiği yolları seçmeden, kendi çizgimizi çizerek orada ilerlememiz gerekir.
Dosdoğru bir çizgi. Başkasının yanlış çizilmiş çizgisinin tek bir noktasından bile geçmeden ama yanlış çizilmiş bir yolda takılmış ve doğruya ihtiyacı olanları da kendi doğru çizgimize çekmeyi bilerek hareket ertmemiz gerekir. Ve acele etmemiz lazım çünkü bir insan başka bir insana bir sürü iyilik yapabilir ama en değerli hediye olan zamanını hiç kimseye veremez.
