Günümüzün medyasında nelerin yazıldığı nelerin yazılmadığını hepimiz çok iyi biliyoruz. Ülkemizde basının hür olduğu, sansür edilmemesi gerektiği şeklindeki terane ne derece kadar doğrudur bilemem ama bilinen bir gerçek var ki güçlüden yana kalemlerini kullanan, güçsüzlere itibar etmeyen bir medya grubunun olduğu asla inkar edilemez.

Kalemini kır ama asla satma teorisiyle donanmış bulunan medyamızın kalemine ne denli özen gösterdiğini de ne yazık ki çok iyi biliyoruz.

Günümüz medyasında bariz bir şekilde gözlenen gerçek gazeteciliğin ne denli pasifize edildiğini üzülerek izliyor olsak ta ne yazıktır ki medyanın bu denli yozlaştığını kesinlikle gördüğümüzü söyleyemeyiz.

Günümüz medyası gerçek haberciliği bırakmış, gerçek gazeteciliği bir kenara itmiş sadece maddiyatın peşine düşer olmuştur. Bu durum hem gazeteciliği hem de basınımızı da üzülerek rencide ettiğini görmekteyiz.

Ulusal basınımızın manşetlerinde en ufak bir mesele manşetlere taşınıyor, fındık kabuğunu doldurmayan haberlerle millet adeta uyutulmaya çalışılıyor., kimini karalayıcı kimini de övücülerle gazetecilik yapma uğraşı veriliyor.

Bu yüzden gazetelerini günlük olarak takip etmeyi alışkanlık haline getiren halkın haber alma özgürlüğünü de ne yazıktır ki ellerinden alındığı gerçeğini umursamıyorlar. Kimisi iktidar yanlısı kimisi de muhalif olmak üzere birçok medyamız ne yazıktır ki ikiye ayrılmış basın ilkelerini hiçe sayma gibi bir talihsizlik içine girmiş ve halkımızın nazarında büyük itibar sahibi olan basın mesleğini ne yazıktır ki ayaklar altına almayı yeğlemişlerdir. Bu yüzden baksın mesleği itibarsızlaşmış gibi bir mağduriyete uğramıştır.

Basın hürdür Sansür edilemez diyen o geçmişteki kariyerli yazarlarımızı artık görememek, sadece birilerine yaranma adına mesleğini satanların oluşturduğu bu talihsiz tablo düzelir mi bilemem ama bilinen bir gerçek var ki artık o aşinası olduğumuz sabah büyük bir sabırsızlıkla okumak için beklediğimiz gazeteler yok artık.

Bu yüzden mesleğimizi icra ederken hep bu eziklik ve çaresizlik içinde ne yapacağımızı bilemez bir hale gelmiş bulunmaktayız.
Bizim mesleğimizin gereği birilerini karalarken diğerlerini yere göğe çıkarmak değildir. Doğruyu iyiyi ve de güzeli yaratmak adına icra etme zorunda olduğumuz mesleğimizi daha çok itibarlık kazandırmaktır.

Bizim mesleğimizin gereği halka karşı olan sorumluluklarımızı yerine getirmek halka doğru haberleri ulaştırmaktır. Bizim meslek yandaş olmak değil tarafsızlığı ilke edinmektir. Bunu ihmal eder, bu yoldan sapar sadece kalem kırmadan yazmayı becerebilirsek işte o zaman gerçek manada mesleğimizi icra ediyor olabiliriz diye düşünüyorum. Yerel basında da olay aynen devam etmektedir.

Halkımızın her gün büyük bir sabırsızlıkla beklediği ve okumayı özlediği yerel gazetelerimizin de halka iyiyi ve güzeli sunma adına üzerine düşeni yerine getirmelidir.

Basınımızda gerçek manada gazetecilik yapma adına çabalayıp çırpınan birçok arkadaşımızın olduğu bir gerçektir ancak bu gerçeği halka karşı da ispatlamamız gerektiğini vurgulamakta yarar görüyorum. Bizler savcı ya da hakim değiliz kimseyi yargılama gibi bir görevimiz yok ama halkımız gazetesini okurken aynı nakaratları okumak yerine yepyeni haberlerle göz aşinalığının adına varmak istiyor. Bu yüzden basın her şeyden önce halkın sesine de kulak vermek zorundadır. Çünkü gazeteyi yücelten halkın özgür hür iradesidir.

Okunur olmak mesleğimizin en büyük başarısıdır ve bunu da gerçek manada mesleğimizi icra ettiğimiz zaman başarma olanağını bulabiliriz. Basının hür olmasını istiyorsak bu mesleği ilkesine göre yapmak zorunda olduğumuzu.

Kalemimizi kırar ama asla satmamayı ilke edinirsek işte o zaman gerçek manada bu mesleği icra etme gibi bir olanak bulabileceğimizi ifade etmek isterim. İyiye ve de güzele doğru gitmek bizim olmazsa olmazımız olsun dileklerimle…