Gülten Aras Korkmaz´ın Kaleminden

Yüce Allah´ın biz kullarını imtihan için gönderdiği bu hayat sürecinde gönlümüz ve zihnimiz de en çok yer tutan acılar kısmıdır. Bu acıların en büyüğü de şüphesiz evlât acısıdır.

Kolay değil dokuz ay doğumunu bekleyip, tarifsiz sancılarla doğurup, bin bir emekle büyüttüğünüz canınızın bir parçası olan evlâdınızı kara toprağa vermek.

Evlât acısı ilacı olmayan tek acı.

Evlât acısı hiç bir acıya benzemez. Sanki özünden bir parça kopmuş gibi...

Her ölüm kendi acısını getirir. Her ölümün hüznü başkadır. Her ölümle bir parça da senden kopar gider.Bir daha yerine koyamayacağın bir parçadır o.

Her ölüm insanın yüreğinde başka başka tellere dokunur.

Ölüm sen ne kadar acı bir şeysin...!

Hayat böyle bir şeydir işte. Bizleri sınar, dener. Her şeyin başı sabırdır, bu dünya böyledir işte gelen kalmaz, giden gelmez.

Dünyanın en acı sesi bir annenin evlât acısıyla çıkardığı sestir. Yarım kalacaktır, eksik yaşayacaktır, yaşadığı her gün ona günah gelecektir..

Ta ki o da bir gün ölüp evlâdına kavuşana kadar.

Dün çok acı bir şekilde daha hayatının baharında cıvıl cıvıl bir evlâdın ölüm haberiyle sarsılan memleketimizin sevilen bir evlâdı olan kardeşim tamer ve eşi en ağır imtihanlardan birini yaşıyor. Ölüm sen nasıl acı bir şeysin.!

Bir insanın yaşayabileceği acıların en büyüklerinden birisi evlât acısıdır. İnsanın canından çok sevdiği bir evlâdını kaybetmesi, kolay dayanılacak bir acı değildir. İnsan böyle bir acıyı düşmanının bile yaşamasını istemez. Âmâ hayat denen bu imtihan dünyasında insan bazen evlât acısı gibi bir acıyla da imtihan edilebiliyor. Ne kadar ağır bir yük olsa da, kalbînin ve ruhunun omuzlarına böyle bir yük konulabiliyor

Ateş düştüğü yeri yakar ?derler ya yakıyor. Ben bugün o ateşi bir annenin gözünde pınar olup akan kanlı gözyaşlarını, yüreğindeki kor ateşi beden dilinin her zerresinde gördüm.

Ve bütün vücudumun titrediğini hissettim. Rabbim size çok çok çok sabır versin kardeşlerim...

"Allah sıralı ölüm versin? denir ya? Sıranın çok acı bir şekilde bozulmasıdır evlat acısı...

Kendi ellerine doğan çocuğu, kendi ellerinle toprağa vermektir.

Bu kardeşlerim için hayat daha zor? Bütün ömrünü tarifsiz bir acıyla geçirecek kadar zor.

?Allah düşmanımın bile başına vermesin böyle acıyı?...

Kelimelerle tarif etmeye çalıştım evlât acısını olmadı. Köyü bir his, kopkoyu. En koyu siyahtan bile daha siyah?

Şimdi onlar sadece yitirdiği evlâtlarına tekrar kavuşacağı günü beklemekteler.O günün müjdesi belkide tek tesellileri. Allahın onlara vereceği mükafatı bilmeden görmeden yaşayacaklar, özleyecekler bekliyecekler...

Allah ancak sabredenlerle beraberdir....

Rabbim bu büyük acı karşısında sabrınızı artırsın can kardeşlerim...

Tamet Teomete´nin kızı üniversite öğrencisi Ezgi Teomete  İstanbul´da geçirdiği elim bir kaza sonucu hayata veda etti.

Doğubayazıt Gazetesi ekibi olarak EZGİ´ye Allah´tan rahmet yakınlarına başsağlığı dileriz.

Mekanın cennet kabrin nur dolsun cennet gelini...EZGİ TEOMETE...