Nesrin Erdoğmuş´un Kaleminden
Geçenlerde sebze pazarından karpuz alıyordum. Satıcıya bana güzel bir karpuz seçer misin dedim.
Tamam abla dedi.
Karpuzu büyük bir özenle seçti ve tarttıp bana verdi. Hatta keseyim mi diye de sözlerine ekledi.
Bende yok kesme deyip karpuzun ücreti neyse ödeyip alıp eve getirdim.
Şu karpuzumuzu ağız tadıyla bir kesip yiyelim diye düşünürken karpuza bıçağı vurmamla bir dilim kesmemle bu hayallerimin suya düştüğünü gördüm.
Aman Yarabbim kel mi kel bir karpuz, tatsız tuzsuz birşey çıkmaz mı?
Satıcıya para mı helal etmeyerek, bir sürü de küfür söyleyerek karpuzumuzu çöpe attım.
Bugün yine pazardaydım. Alışverişimi yaptım ve sıra geldi karpuz almaya.
Gittim bir başka karpuzcuya güzel bir karpuz bana seçer misin dedim.
Karpuzcu da karpuzu seçti. Hatta şöyle bayağı büyük bir karpuz seçti. Tarttı.
Tam ücretini ödeyecekken o günkü kel karpuz aklıma geldi.
Ve satıcıya karpuza dilim çeker misin dedim. Hatta devam ederek eğer güzel çıkmazsa almayacağım bilesin dedim.
Karpuzu satan satıcı abimiz gayet kendinden emin bir tavırla kocaman bir dilim karpuza çekti.
Gurur duyarak bana o dilimi bıçakla çekerek gösterdi.
Kırmız mı kırmızı gayet güzel bir karpuz dilimini gördüm.
Hemen karpuzu mu poşete bırakıp eve geldim.
Buzdolabına aldığım sebzeleri yerleştirdim. Sonrada karpuzu da buzdolabına biraktım.
Az önce karpuzu dilimlemeyip yiyelim derken bir tatmadım mı ?
O güzelim karpuz tatsız ve içi resmen geçmek üzereymiş.
Yine bu ikinci karpuz vakamda hayal kırıklığına uğramıştım.
Aklıma çocukluğumda bizim mahallenin tam arkasında lakabı büyük kafa diye geçen bir mahalle bakkalımız geldi.
Bu bakkaldan her zaman gider alışveriş ederdim ve herşeyin en güzelini o çocuk halimle elime verir ve bende eve getirirdim.
Rahmetli babam sorardı.
Kızım bunu nerden aldın.
Bende hemen söylerdim.
Büyük kafadan aldım.
Ben her seferinde ne aldımsa Rahmetli babam her sorduğunda bana ilave olarak eklerdi. Niye Muharrem amcandan almadın.
Bir daha ki sefere seni bakkala gönderdiğimde Muharrem amcandan al derdi.
Bu bizim evde eksiksiz her bakkala gidip geldikten sonra yinelenirdi.
Bir gün yine bakkala gittim.
Tam olarak ne aldığımı hatırlayamıyorum tüm okuyan dostlarımdan özür diliyorum.
Eve geldim.
Rahmetli babam kızım nerden aldın dedi.
Bende yine o saf çocuksu halimle Büyük kafadan aldım dedim.
Hay demez olsaydım keşke.
Rahmetli babam beni çektiği karşısına kızım sen bu büyük kafaya aşık mısın yoksa sevdalı mısın dedi.
Bende böyle bir Rahmetli babamın yüzüne ezilerek büzülerek baktım.
Aslında ne aşığım ne sevdalıyım.
Sadece Muharrem amca Rahmetli babamın arkadaşı bile olsa onu sevmiyorum.
Ama büyük kafayı çok seviyorum.
Ondan alış veriş yaptığımda güvenle yapıyorum.
Çünkü biliyorum ki her malın en iyisini o bana verecek ve ben parasını verip eve geleceğim zaman kimse kötü bir mal aldın deyip bana kızmayacaktı.
Neyse...
Gelelim Rahmetli babamın bana kızdığı güne.
Ben babamın karşısında ezilip büzülürken babam sinirlenerek sözlerine devam ediyordu. (Babamı bilenler bilirdi. Çok sakin çocuklarına asla kolay kolay kızmayan bir babaydı.)
" Yav bu adamın kafası kazan gibi ben bilmiyem sen ne bulmuşsan bu adamda) deyip sözlerini sıralıyordu.
Bu arada saray kapısına giderken bilenler bilir tam dişçi Ümit beyin binasının altında çiçekçinin hemen yanında Büyük kafanın bakkaliyesi yani Bingöl Bakkaliyesi vardı.
Şuan Büyük kafa yaşıyorsa Allah ona uzun ömür versin. Vefat etmişse Allah´tan rahmet diliyorum.
İşte böyle dostlar konu karpuzdan açılıp taaa gerilere çocukluğuma gitti.
Ve o eski bakkaliyelerin satıcılarını yıllar sonra bile ne kadar büyük bir güvenle anımsayıp anlayabiliyoruz diye eski mahalle güvenlerini birden anımsadım.
Şuan bile büyük marketlerden hiç bir zaman alışveriş yapmayı asla sevmiyorum.
Mahalle bakkaliyelerini anımsatarak, tekrar evinize yakın bakkaliyelere alışveriş için gitmenizi öneriyorum.
Kocaman market zincirleri zaten kazanıyor, biz evlerine ekmek götürmek için çabalayan o güler yüzlü bize her şeyin iyisini veren mahalle bakkaliyelerimizi kalkındıralım.
Sevgilerimle?