Bir kadın ağlıyordu ağarmıştı saçları
Sel olmuş çağlıyordu dinmeyen gözyaşları
Ömrü kışlarla geçmiş bahar nedir bilmiyor
Yüzüne hüzün çökmüş yıllar var ki gülmüyor
Kaderi çizgi çizgi yansımış suratına
Kimler yazdı yazgını kim dokundu bahtına
Susuyor konuşmuyor feleğine pek küskün
Bin özlemle bekliyor acep gelir mi o gün
Silahlar susturulsa kınlarında kılıçlar
Namlular yere doğru ah yeşerse umutlar
İnsanlığın ufkunu ebedi sükûn sarsa
Bacılar dövünmese analar ağlamasa
Bu ömür vefa etmez o gün hiç gelmeyecek
Devran böyle giderse acılar bitmeyecek
Dilimizde dualar gözümüz ufuklarda
Görünürde umut yok barış çok uzaklarda
Bütün niyazım senden bütün sitemim sana
Sesimizi duyan yok Yarabbim sen duysana...
İbrahim Taşdemir