Bir Çınar Gibidir Babalar...

Zeki ınanç

         ınsan babasına borçlu olduğu saygıyı, ancak baba olunca duyar. demiş Goeşe.

         Bütün dünyada,her yıl haziran ayının üçüncü pazarı babalar günü olarak kutlanır.

         Babaya olan saygının ve sevginin bir tezahürü olarak. Baba olmanın ne demek olduğunu bir insan baba olunca anlar. O duyguyu bütün benliğinde çocukları olunca yaşar.

         şefkati,merhameti ve özveriyi işte o zaman iliklerinde hiseder.ılk adımlarımızı attığımızda ellerimizden tutan. Üşüdüğümüzde yüreğini yorgan yapan. Acıktığımızda lokmasını paylaşan Ve hastalandığımızda tüm dünyası kararan Babalarımız değil mi?...

         Okula başladığımız ilk günün heyecanını bizimle paylaşan Sünnet olup erkekliğe ilk adımı atarken yüreği titreyen. Liseli olup ta gençliğin o toyluğunda yine üstümüze titreyen. Üniversiteye başlarken bir guru abidesi gibi duran. Askere uğurlarken gözyaşlarını içine akıtan Babalarımız değil mi?...

         Evlendiğimizde sevinç gözyaşlarına boğulan. Torunlarını eline aldığında çocuk gibi sevinen. Çatık kaşlarının altında sevgiyi gizleyen. Ak düşmüş saçlarında hüznünü saklayan Dünyaları da versen yavrusunu ölümüne koruyan Babalarımız değil mi?...

         Yoksulda olsa o baba

         Yüreği zengindir doyasıya

         Yırtık ayakkabısına atar bir pençe

         Yama atar pantolonuna

         Ama asla esirgemez hiçbir şeyi çocuğuna

         Babalarımız bilirmisiniz ne kadar sevdalıdır çocuklarına. Bir bahar yeli gibi serin ve huzur verici. Bir ateş gibi sıcak. Bir kaplan gibi koruyucu. Bir dağ gibi heybetli. Yolumuzu aydınlatan bir ışık Ve bir çınar gibi büyük.

Dimdik ayakta asla eğilmez. Dosta düşmana çocuğunu muhtac etmez. Fakirse bile gururundan ödün vermez. Acından ölse bile kursağından haram lokma geçmez. Babalık zor zenaat vesselam. Bunu bilemez her evlat. Babasına of bile demez. Kanında varsa biraz asalet. Babaları anlatmaya ne yazılar ne şiirler yetmez?

         Anaların ayakları altında ise cennet. Babaların yüreğinde saklıdır gizli bir cennet. Babalık duygusunu yazıyla ve şiirle karışık harmanlamaya çalıştım.

         şunu unutmayalım,hepimiz babalarımızı ve annelerimizi ölünceye kadar sevmeli ve onları incitmemeye çalışmalıyız. ınanın,ölünce değerlerini anlamak bir şey ifade etmez.

         Yaşarken onları baş tacı etmeliyiz,onlar yaşarken bizimle gurur duymalı sevinmeli ve mutlu olmalı. Onlar gidince keşkelerle ve pişmanlıklarla bir şey elde edemeyiz.

         Sadece dövünmekle kalırız.. Perşembeden perşembeye mezar ziyaretleri de bizi sütten çıkmış ak kaşık yapmaz,kırılan kalbleri onarmaz.  Her şeye ama her şeye rağmen Bir baba her zaman gözyaşlarını saklayabilir?

         Ama söz konusu evlat ise Hiçbir şey saklı kalmaz. Gözyaşları bile?