Bir memleket düşünün ve öyle bir memleket ki bereketi hem toprağında hem de tarihinde yana olan bir memlekettir. Ama kimi zaman sessizliğe mahkum olan bir memleketten bahsediyoruz. Tarihin kucağında yer alan bu memlekette giderek kaybolmaya yüz tutmuş kültür ve medeniyeti yine bu memlekettin insanına kazandırmayı amaç edinmiş güçlü bir kalem vardı ki onun adı Nezir Çelik’ti.

Uzun yıllara dayanan derin bir tecrübenin yanında her zaman halkçı olması ve bu halkçı tavrını memleketi uğruna olması kendisinin bu işte ne denli başarılı biri olduğunu herkese olduğundan fazlasını göstermiştir. Onu anlamak ve birçok noktada onun gibi düşünmek memleketi gerçek manada sevmekten ve sahiplenmekte geçer. Birçok yazısında ve adım adım gezdiği yerlerde her zaman bir dik duruş ve her köşesinde onun kalbinde canlı tutuğu Beyazıt’ı yani bizlerin Doğubeyazıt’ını görürsünüz. Zaten mücadelesi bu yüzden değil miydi, her zaman memleketine olan sadakatini her dem yazarak göstermek. 

Evet, herbirimizin kalbinde ve duasında yer alan bir Nezir Çelik vardı bu memlekette. Bazı yerlerde sahipsiz olduğu düşünüldüğü vakitlerde bile o kalemine sarılarak memleketine yazılarıyla sahip çıktı. Çok yorulup ve yine bu yolda çok yıpranmıştı. Ama onda ki bu yorgunluk bedeni saran bir yorgunluk değildir, onun yorgunluğu zihinlerde yer tutan nice akıl almaz meseleleri çözmekten yana idi. Çok çalıştı ve çok azimli olduğunu bizde olduğu gibi herkese gösterdi. Bizler, abartıyı seven onu takip eden bir kişilikte değiliz. Ama burada belirtilerimize abartı gözüyle bakanlar bilmelidir ki yazarın kalemi kolayca kırılmaz. Belki bir yerlerde yazarın dünya hayatı tükense de, fikirleri ve mücadelesi her daim canlı olarak bizleri saracaktır. Bizler kendisinden çok şey öğrendik. En önemlisi de memleket sevgisi ve memleket uğruna mücadele etmeyi yine onda öğrendik. 

          Şimdilerde yaşadığımız bu hayatın içinde günün birinde hepimize nasip olacak bir noktada Cenab’ı hak Nezir ağabeyimize rahmet eylesin, mekanı cennet olsun. 

 Sendin, bu memleketin ender kalemi

 Ardında bıraktın bizlere derdi ve kederi

 Gittiğin o yerde belki de izlerken bizleri 

Bugün de seni anacak Beyazıt’ın yarenleri