Gülten Aras Korkmaz´ın Kaleminden
Bu dünyada güzel olan ve temiz kalan her ne varsa sen onları kötülerin ve kötülüklerin uzanamayacağı yerlerde sakla Allahım...
Siz benim kanayan yaralarımdan sızan kanları mürekkebe çevirirdiniz..Meğer ne çok acıyan yaram varmış benim,acıdıkça kanayan,kanadıkça ağrıyan?
Aklımı, fikrimi, halimi, zikrimi, huyumu, suyumu, tadımı, tuzumu, dostluğumu, İnançlarımı, sabrımı, kalbimi, iyi niyetimi, hakkımı, hukukumu, bakışımı gülüşümü;
ÇALDINIZ, ÇIRPTINIZ, DOYMADINIZ
YEDİNİZ, İÇTİNİZ BİTİREMEDİNİZ!!!
Ben bu dünyaya başkalarını mutlu etmeye geldim ama başkaları niye geldi .
işte onu hiç bilmiyorum..
Mutlu olmak için güçlü olmak değil 
Vurdum duymaz, ukala, bencil olmak gerekliymiş.
Hayat bunu öğretti bana tarafsız bir pencereden baktığımda güçlü olmak bir mecburiyet gibi yapıştığından beri yakama hep etrafımdakiler mutlu oldu 
hüsranlar ise bana düştü.
Ama karakter insanın değişebileceği bir gömlek değil ki,onurun,gururun, haysiyetin en önemlisi saygın varsa zaten sen sensindir benlik,bencillik yakışmaz şahsiyet sahibi insana..
Biz mutluluğu başkalarının gülmesinden yakalamışız her ne kadar başkaları bizim ağlamamızdan haz alsada, ben buyum diyebiliyorum gururla saygıyla bakabiliyorum Aynalara 
Her ne kadar canım yansada kimsenin haksız yere canını yakmadım çok şükür 
içim rahat. Allahın adını her andığımda 
cüzdanımla vicdanım yer değişmiyorsa
Ben güçlüyüm ne mutlu bana 
diyebiliyorum kendim ile baş başa kaldığımda ....
Güçlüyüm, çünkü güvendiğim kırılmasından korktuğum dallar değil, kendi kanatlarım... Iyi ki zorluklar yaşadım, iyi ki hep mücadele içindeydim. Benim icin mutluluk, kimseye muhtaç olmamaktır, kendi ayaklarımın üstünde el etek öpmeden dimdik durabilmektir...benim icin mutluluk mücadele etmektir.
Birde bana sorun ne kaybettiğimi
duygularımı, hayallerimi,umutlarımı
yarınlarımı insanlara olan güvenimi kaybettim... Omuzlarıma kaldıramıcağım
Yükü yüklediler. Ben güçlü olmak istemedim güçlü olmak zorunda bırakıldım.Yoruldum güçlü olmak istemiyorum artık
Keşke güçlü olmaya tek başına mücadele etmeye zorunlu kılmasaydı hayat beni hiç istemedim böyle bir savaşın içinde olmak.Herşeyi bir tarafa bırakın bazen düşününüyorum da hiçte kolay değil kimsede kolay diyemez bunca fedakarlıkların sonucunda gördüğümüz nankörlükle baş etmenin çok kolay olduğunu söylemesin hiç kimse çünkü koskoca bir yalan !!!

Zor hemde inkar edilemeyecek kadar zordur darbe yemek kalbinin sesi kısılır bağırmaktan sen inadına sağır dilsizi oynarsın...
Ama artık güçlü olmak istemiyorum çünkü ben çok yoruldum!
Yeni yeni anlıyorum yorulduğumu..
Öyle eskisi kadar hevesli değilim bir çok şeye, bazen şöyle bir dönüp bakıyorum da kendi kendime yazık kendini feda etmeye değmeyen insanlara harcadığın zamana ve emeğe yazık diyorum sadece.
Başıma kadar çekip yorganı, konuşmadan günlerce uyumak isteyen bir ben var şimdilerde.. Koşturmalar, yıkılmalar, tekrar kalkıp hadi bir dahalar! Bir yerden sonra insan yoruluyordum bunca halden anlamaz insanlar arasında.. 
Hayat işte her zaman istediğin gibi keyifli olmuyor..

Yüzlerde ki maskeler ağır gelmeye başladı bana, artık.Eğer hayat tüm ağırlığıyla çökmüşse üstünüze, acılar biriktirmişseniz en derininden, hayal kırıklıklarınızın sayısını bile hatırlamıyorsanız, yalnızlığınız demirden bir külçe gibi ise ve onu hep sırtınızda taşıyorsanız, tüm bu yaşadıklarınızı anlatacak gücünüz kalmamışsa sadece dudaklarınızdan bir cümle dökülür sessizce "Çok yorgunum"...
Taşıyamıyorum ben hem artık güçlü biride olmak istemiyorum!
Zaten hiç bir zaman çok güçlü biride olmak istemedim..
Çaresiz güçlü olmak zorundaydım onu biliyorum..

Ama merak edilecek Bir şey yok filmin sonunda hepimiz ölüyoruz..!

Sonra mı? sonrası"Kıyamet, Mahşer günü,hesap zamanı"siz burda beni tanımıyorsunuz ama ben bu dünyada da öbür dünyada da iki yakanıza yapışıp sizden hesap soracağım emin olun!...