Bazen Eleştiri-Bazen Teşekkür

        Doğubayazıt Gazetesi çıkmaya başladığından beri, belirli ilkeleri var.Hiç bir zaman ilkelerinden vazgeçmemiş, kimselere yağcılık yapmamış, görevini iyi yapan her kim olursa olsun yazmış, desteklemiş, görevini yapmayanıda avazımız çıkıncaya kadar haklı olarak eleştirmiş ve her zaman sözümüzün arkasında durmuşuzdur.

         15 Kasım 2005 tarihinde  ?Doğubayazıt ve kimliğim? diye bir yazı yazmıştım.Yazımda dönemin Nüfus Müdüresi Selma Yılmaz?dan söz etmiştim.Selma Yılmaz?ın eline gazete geçer geçmez hemen telefona sarılıp, bizim gazeteyi arayıp, Gazetemiz Sahibi Nezir Çelik?e defalarca teşekkür eder. Ardından benim telefonumu alıp, sağ olsun benide arardı, Çok duygulanmıştı, gözleri dolmuş, hem mesleği ile, hem de yaptıkları unutulmamış, bizler tarafından yazılmasıydı. Onun anlattığı bazı kelimeleri sizinlende paylaşayım:

        ?Fırat bey çok teşekkür ederim.Bizi unutmamanız ve kaç sene olmuş ben Doğubayazıt!tan ayrılmışım,gazeteyi okurken gerçekten ağladım.Demek ki, kalıcı şeyler bırakmışız,inanın ki,arkadaşlar bu gazeteyi çerçeve et ve odana as dediler ki,öyle yapacağım?

          Selma Yılmaz aradı.Teşekkür etmesini bildi. Biz Selma Yılmaz?ı bir kere yazdık, birilerini defalarca yazdık. Ne bir teşekkür, ne de bir telefon aldık. Acaba diyorum, bu kişiler yazdıklarımızı hak etmiyorlarmı? Bir kuru teşekkürü çok mu görüyorlar. BAY-DER?i çok yazdık plaket alamadık ama BAY-DER Başkanı Sadullah Demirbaş?tan binlerce teşekkür aldık.

       Kalıcı olan,Doğubayazıt?a yaraşır ne varsa yapıp, bir eser gibi bırakıp gideni unutmayız yazarız. Bazılarını  yaptıklarından dolayı yazıp kutluyoruz, okuduklarında yerlerinden böbürlenerek gazeteyi evirip, çevirip okuyorlar, ama iş  haklı olarak eleştiriye gelince, sinirinden kudurup, gazeteye kadar gelip, bizi mahkemeye vermekle tehdit ediyorlar. Bu defalarca başımıza gelmiştir.

       Hani derler ya! Birisini kırk yıl sırtında taşı, bir saat yere bırak,artık yararlanmasın.

        Bir mesele anlatmaya çalışayım?

Bir gün amca-yeğen yolculuğa çıkıyorlar. Yeğen ata binmiş, amca yaya yürüyor. Aradan 3?4 saat geçiyor ki, amca artık yoruluyor ve yeğenine seslenerek, şu tepkisini gösteriyor:

        Oğlum sen hiç Allahtan korkmuyormusun, ben senin amcanım, babanın yarısı sayılırım, büyüğünüm sen hiç demiyormusun, kaç saat geçti ben ineyimde biraz amcam ata binsin?

        Çocukta rahat bir şekilde şu cevabı verir:

         Doğru söylüyorsun amca, 3-4 saattir düşünüyorum-taşınıyorum senin hiç bir iyiliğin aklıma gelmiyor ki,ben ineyim seni ata bindireyim.  

          Yani biz sizi unutmadık, ya Siz?...

        şimdiden Tüm okurlarımızın,dostların,arkadaşların yeni yılını kutlar,mutluluk,esenlikler dilerim.