İslam aleminin kutsal bayramına sayılı günler kala, gönül istedi ki bir kaç kelam edelim bayramı, herkes bayram edebilsin temennisine binaen.

Maksadımız, ahkâm kesmek, vaaz vermek değil, bu bizim işimizde değil elbette, lakin değerlerimize, değer vermeyi unutmamak adına, yeri geldiğinde zülfi yâre dokunmak kalemimizin vazifesidir naçizane.

Bayramların maksadı, yüzyıllardır süre gelen gelenek ve göreneklerimiz değil, inancımız gereği kutlanılan özel günlerdir.

Kalmadı eski bayramlar, nerede o eski bayramlar diyenlerinizi duyar gibiyim. Değişen ne oldu peki hiç düşündünüz mü?.

Bayramların adı aynı, her yıl tekrarı aynı, insanların gücü nispetinde kurban keserek, olanın olmayanla, kurbanını paylaştığı Kurban bayramıdır.

PEKİ NE DEĞİŞTİ?.

Cevabı hepimizin malumu, değişen  insanlar, kişilikler, doyumsuzluk ve rahata düşkünlüğün bitmek bilmeyen beklentileri.

Çünkü, büyüklerin ziyaret edilip ellerinin öpüldüğü, küçüklerin sevindirildiği, yoksulların düşünüldüğü ve insanların insani yönüne değer kattığı bu özel günlerin yarattığı fırsatlar, bin bir türlü mazeretlerle günümüzde sıradanlaştırıldı.

Ne hikmetse, tatile gitme, kafa dinleme, sözde huzur arama fırsatları hep bu günlerde akla geldi.

Dolayısıyla, büyüklerin ziyareti, küçüklerin bayram sevincini hissederek, gelecek nesillere taşıma gibi misyonları, başka baharlara ya nasip haline dönüştü.

Kurban kesimini, hayvan katliamı olarak adlandıran bir kesim türedi. 

Oysa, her fırsatta yedikleri, fast food gibi sağlıksız menülerin, ana malzemesi ne zaman hangi koşullarda kesildiği bilinmeyen sağlıksız etler sanki ağaçtan toplanıyor. 

SENELİK ET İSTİFLEYEN BAŞKA BİR KESİM DE CABASI.

Bunlarda kurbanı kendileri için kesen doymak bilmeyen açgözlü insanlar.

İşi ticarete döken simsarlar azımsanmayacak hal aldı.

Yok derisi, yok bağışı daha bir sürü ticaret kurtları.

Velhasılı kelam bayramlarımızda eski kıymetini zaman içersinde yitirdi.

Ve herkesler herşeyi bildide, hiç kimse birşey bilemediğini bilemedi. N.Çelik...