Gülten Aras Korkmaz´ın Kaleminden
Benim için bayram, sabah saatlerinde başlayan heyecan demek. Annem demek, babam demek, kardeşim demekti?
Ailece erkenden kalktığımız, çabucak kahvaltı edip, heyecanla hazırlandığımız sabahlar demekti.
Şimdi geçmişe hep özlemle dönüp dönüp bakarız ,önümüzdeki yılların korkusuyla adımlarız hayatı...
Nerede o eski bayramlar? Geldiğim yaş itibariyle artık ben de böyle söylemeye, sormaya başladım. Devamında şunu düşündüm: Özlediğimiz, aradığımız, aslında çocukluğumuzdur. Üzerimizde hakkı olan o güzel ve günler. İnsana önce durgunluk, sonra sevinç veren bayram sabahları.
Hayat bizi hem usandırır,hem uslandırır. Çocukken ve gençken şaşkınlığımız, hayretimiz, merakımız, hevesimiz zirvededir. Sonra bunlar birer ikişer elimizden gönlümüzden alınır. Yerine derin bir yorgunluk verirler. Beden yorgunluğu geçer, ruh yorgunluğu kolaylıkla geçmez.
Bugün güzel bir gün. Bugün bayram. Bayram deyince; çocukluğumuzda kalan o mutlu anlara dair sonsuz heyecanlarımızın zirveye ulaştığı günler geliyor bir çoğumuzun aklına şüphesiz. Geri dönüşü imkansız hatıralar?
Hem ansızın, aniden yitip gittiler onlarda elimizden kayıp giden bir çok hatıramız gibi. Belki de biz bayramları çocukluğumuza sakladık, orada bıraktık.
Bırakalım hep orda kalsın aynı saflıkta aynı güzellikte.
Kurban bayramınızı kutlar sağlıklı nice bayramlara erişmenizi dilerim...