İBRAHİM TAŞDEMİR´İN KALEMİNDEN
Başımı dayayacak bir omuza muhtacım
Sen yoksun kolum şimdi kırılmış bir dal gibi
Desteğine sevgine çocuklar kadar acım
Denizler ortasında çırpınan bir sal gibi
Göklere uzanır hep ellerim arar seni
Bana dokunduğunu an be an hissederim
Bırak üstümde kalsın çekip alma gölgeni
Ruhunu hep yanımda hep yanımda isterim
Geride kalan ömrüm artık sensiz geçecek
Kabullenmek alışmak imkansız olsa bile
Menekşeler nergisler güller yine açacak
Bahçemin bülbülleri sensiz gelecek dile
Hayat denen yolculuk elbet nihayet bulur
Topraktan gelen her can bir gün toprak olacak
Umarım gök kubbede bizden bir seda kalır
Sonunda bütün canlar cânânını bulacak...