Gülten Aras Korkmaz´ın Kaleminden

Canım babam benim yüreğimde hiç sönmeyen ateşim....

Yokluğunu anlatmak ne zor,olduğun yerleri öyle merak ediyorum ki hiç mutlu olamadığın bu yerlerden gittikten sonra vardığın yerde mutlumusun bilmiyorum.. cevabını alamam ama içimin istediği duamın dileği RABB´iminde izniyle güzelliklerle dolu bir ahirete sahip olman...

Sen ki benim hayattaki tek dayanağımdın,tek dağım,tek güneşim ve tek gülüşüm...Andıkça övünüyorum kendimle ben mert bir adamın kızıyım dünyanın kirletemediği yürekli bir adamın kızıyım ne mutlu bana ne mutlu...

Sensizlik dağsızlık güneşsizlik ve güvensizlikmiş babam...Varlığın ki sırtımı yaslayacağım dağdı varlığın ki yolumun aydınlanacağı güneşti,varlığın ki sen gibileriyle karşılaşıp güvenmekti...

Koca bir çınar gibi başımızdaydın. 

Ben istediğim zaman gölgenden faydalanacağımı bilirdim. 

Yoksun ya babam yoksulum vuruldukça vuruluyorum sen olsaydın böyle vurulurmuydum hiç,böyle susarmıydım sineye çekermiydim Yokluğunda güçsüzüm yokluğunda yanlızım ama sen gibi başım dik olma gayretinde sen gibi yaşayabilme çabasındayım...Şimdi duamdır ki rabbim sen gibi adaletli merhametli mert ve onurlu göçmeyi ve o halimle huzuruna varmayı bana da nasip etsin.. Seni öyle çok seviyor öyle çok özlüyorum ki babam ALLAH sonsuza dek kavuşmayı nasip etsin...Biliyorum sen hep benimle berabersin çünkü ´´Kişi sevdiğiyle beraberdir´´...

MEKANIN CENNET OLSUN BABACIĞIM...