"Sesini ve yüreğindeki kılamları Doğubayazıt´ın rüzgarıyla yüreklerimize savuran güzel bir dost"
1991´in yıl başında(1 Ocak) Doğubayazıt da dünyaya gözlerimi açtım. Benden önceki dört erkek kardeşimin ardında, genç bir annenin artık bir kız çocuğu sahibi olması umuduyla dolmuş şefkatinde, nihayet gözlerimi açmamla beni karşılayan tatlı-buruk bir an´da açmışım gözlerimi. Üstelik ben son umut da değilim :)) Benden yaklaşık 10 yıl sonra erkek olmakta ısrar eden son doğumla beşinci erkek kardeşimle birlikte, altı erkek çocuklu bir ailenin beşinci sırasında yer aldığımı da belirtmiş olayım bu arada.
Doğduğum yıl, ülke dışında; komşu ülke Irak´taki Saddam diktatörlüğüne karşın, işgalci A.B.D emperyalizminin, ardında ülkemiz sınırlarına dayanmış binlerce aç, yoksul, masum insan bıraktığı Körfez Savaşı yılları. İçeride, ülkemizde ise; şu an bu otobiyografiyi yazdığım 2015 yılı ortalarında bile hala çözüm bekleyen, Kürt sorununa bağlı göz altılı-kayıplı-işkenceli-ölümlü doksanlı savaş yılları. Doksanlı yıllarda o topraklarda doğup, büyüyüp çocuk olmak, beraberinde düşünsel, hukuki ve politik anlamda ifade bulamamış bir halkın acılı dengbej kılam ve stranlarıyla büyümekti aynı zamanda. Hatta dengbej bir babanın çocuğu olmak, duyarak büyüdüğüm bu klamların ruhumda kök salması açısından belki de şanslı kılmıştı beni akranlarıma göre. çocukluğum herkes gibi köylerin bitmek bilmeyen hikaye,masal dünyasında ve erivan radyosunun Kürtçe türkülerinin derin etkisinde kalarak geçti. Evet, babam dengbej (Kürtçe halk ozanı) ve bılurvan (Kürtçe kaval çalan) olduğu için zaten doğal olarak müziğin içinde bulmuştum kendimi. Bunun üzerine daha sonraki yıllarda, üniversitede okuyan ağabeylerimden birinin bağlamasıyla halk müziğini, bir diğerinin de gitarıyla etnik müziği tatil aylarında Doğubayazıt´a gelip ruhuma armağan etmeleri, geleceğimde müzikli bir yaşamın kapılarını aralamıştı sanırım. Tam da bu anlamda müzik benim doğamdı, müzik benim hayatımdı? ve ben de müziğin olmalıydım?
Her ne kadar duygu, müziğe gönül vermiş biri için her şey ise de, ben yine de otobiyografinin standartlarını korumak adına bu duygusallığa son verip, bu kısa hayatımda neler yapıp ettiğime değineyim biraz da ;
-1996-1997 yılları Doğubayazıt Kazım Karabekir İlkokulu,
-1997-1998 yılları İstanbul Tozkoparan İlkokulu(babamın ticari lüzumundan kaynaklı bir yıllık İstanbul göçü)
-1998-2001 Doğubayazıt Kazım Karabekir İlkokulu yıllarım,
-2001-2004 yılları Doğubayazıt Atatürk ortaokulu,
-2004-2007 yılları Doğubayazıt Lisesi yıllarım,
-2010-2013 yılları İstanbul amatör sokak müziği yıllarım,
-2013-2014 Mınciyawazım (Zagros TV) programı finalistliği
-2014 yılı İstanbul Üniversitesi Sosyoloji Bölümü
-2014 yılı Sibera Deng Müzik Belgeselinde okuduğum (Were Le ) adlı eser benim için müzikte dönüm noktasıydı.Bu eser sayesinde başta Türkiye olmak üzere dünyanın bir çok ülkesinde dinlendim ve bu da beni Kürt müziğinde farklı tarzlarda yeni eserler üretmeye yönlendirdi.Müzikle ilerleyip, sesimi duyuracağım dostların, artık benim değil, onların hakkımda bir şeyler yazacağı günler dileğiyle..