Asım Aladağ ve Çağrı

FIRAT BEYAZIT YAZIYOR

           Hep dostlar sorar durur.Bu gazetecilik mesleğini kimden ve nasıl öğrendiniz?, diye.

       Ben ve gazetemiz sahibi sevgili kardeşim Nezir Çelik ile birlikte bu işe tavandan değil, tabandan geldik.Rahmetli Asım Aladağ?ın çıkardığı Çağrı gazetesinde tarihini net bilmem ama, sanırım 1975-76 senesinde başladık.

           Rahmetli Asım Aladağ nur içinde yatsın, mekanı cennet olsun. Boylu,poslu, yakışıklıydı. Heybetli Ağrıdağı kadar yüceydi. Asil ve soylu bir ailenin neferiydi. Alçak gönüllü, karekteri düzgün gururlu, şerefli bir insandı. Çocukla çocuk, büyüğüne karşı saygısızlık etmez, kendi yaşıtları ile de mesafeli davranırdı. Siyaset ile iç içeydi. Kendi gazetesinin dışında o zamanki zor şartlar altında başka gazetelerede yazı yollardı. CHP Doğubayazıt ilçe başkanlığını da yapıyordu. Garibanların sofrasında ekmek olur, haksızlığa uğrayanların davalarına da vekillik yapardı.

          ASIM ALADAğ?I NASIL ANLATSAM?

       Dilimin döndüğü kadar onun bize bu şerefli mesleği öğrettiği kadar, ?kaleminizi kırın ama asla satmayın? kelimesini uyguladığımız kadar, anlatmaya çalışacağım.

        Yürekli, Azimli, Dost delisi, akraba düşkünü  bir insandı. Nasıl anlatılır bilmem? Hüzün içinde her zaman umudu bulunan  ve o umudu doğan güne inat sofrasında paylaşan, birisiydi sevgili dayım, mamostem Asım Aladağ? Belkide paylaşmanın göbek adıydı  kimbilir?

        Gözümüzü doğan güneşe açtığımızda yediğimiz yanlış darbelere inat hala ayakta ve hala iyiliğin tetiğini ateşliyorsak bu Asım Aladağ?ın sayesindedir.

        Ne bir ünlü türkücü, ne de bir ünlü magazin dünyasına hiç gözü yoktu. O Yardıma muhtaç  umutsuz insanların sofrasında bir umut ve özgürlük adamıydı.

          Her kim ki, dara düşseydi onu yanında bulurdu. Her kim ağlasa gözünü silecek eli binlerce kilometre uzakta olsaydı bile, Anaların feryadı onun göz yaşında saklıydı. Emeğini işliyordu yurdumun her yarım kalmış insanlarına, yüreği güzel insanlarla atıyordu, Buluyordu, buluşturuyordu kapatıyordu kanayan yaraların yanını, güzel insanların ve hiç kötü el uzanamıyordu bu güzel insana.

           Hep lider, hep önde her kesin birinci sevgilisiydi.Her şey onunla başlar,onunla biterdi, Onun geçtiği her yerde. En lüzumsuz toprak onun umuduyla filiz veriyordu ve bu umutla nice yemişe uzanıyordu bozkır ve yaşlanmış bayırlar. Naime anamın yıllanmış şalvarında, Halit babamın hasret kokan kasketinde, Rojin bebeğin yoksul ve gariban yüzünde yine o vardı.

            Kapısı hep açıktı her yoksul ve yardım arayan yüzlere. Meliha ananın kendi çocukları gibi okşardı diğer çocukları. Anamız anası olur, babamız babası. Dedim ya, paylaşımın emeğinde, bulutların arkasından doğan güneş gibi onlar. O Kadar sıcak, o kadar şevkatlıydı ki, yuvaları. Kos koca bir anadoluyu konuk ediyordu da dolmuyordu.

           Böyle insan varmıydı? Diye düşünebilir, ama bu insanı az bile yazdım. Biliyorum Bu yazı Asım Aladağ?ı anlatmaya yetmez ve çok eksik kaldı.

    Bu arada Rahmetli ılhan Aladağ?ında üzerimizdeki emeğini unutmayalım?