ANAM
Sensiz geçen tam otuz beş yıl dile kolay
Ben sensizliğin acısını içimi yakmasına rağmen yudum yudum içen bir hayat yolcusuyum.
Ölüm ise sana olan duygularımı istismar etmiş bir yaban çiçeği... Ve hasretim kapanmamış yarama tüm acılarıyla basılmış olan tuz.
Dışarı çıkarken bana sarılıp yanaklarımı öpen dikkatli ol diyen. Huzurumu arıyorum. Ağlarken kokusunu içime çekip göğsüne başımı koyup annem diye dakikalarca ağlayıp yine çocuk olup kucağında uyumayı özlüyorum.
Abimle babam kavga ederken ağladığımda gözyaşlarımı silen. Meleğimi özlüyorum.
Keşke zamanı geri alıp her saniye sana sarılıp kokunu doya doya içime çekip teninin sıcaklıyla ısınıp gözlerindeki ışıltıyla yeniden doğup ellerini yeniden tutup öpmek istiyorum, fakat olmuyor be anam!.
Biliyorum, ellerimi her uzattığım da ellerine bir çiçek açıyor bir yerlerde.
Biliyorum, her kayan yıldızda beni tutuyorsun dileklerinle.
Sevgi emek istiyormuş gerçekten ve mesafeler yetmiyormuş sevdanın yüceliğine erişmeye annem.
Seni nasıl seviyorum, kendime dahi anlatamıyorum ki sana anlatayım. Kelimelere dökülmüyor yüreğimdeki hasretin.
Bu yalan dünyada anasızlık kadar büyük dert yokmuş benim güzel anam. Yattığın yerde huzur seninle olsun…
Herkes yaşadığı bu hayatta ya hayatın Bir izini ya da kalbinde bunu hakedecek birisini Taşır. Ben seni de babamı da çok özledim annem çok.
Makamınız cennet olsun inşallah.
