Yılda bir ya da iki kere, ebediyete intikal eden Anne-Babamın Karabulak köyümüzdeki mezarlarını ziyaret etme fırsatı bulabiliyorum. Son ziyaretimde mezarlığı izlerken böyle bir hatırlatma yapma gereği duydum.
Anne babaya saygı ve sahiplenme, toplumsal değerlerimizin temel taşlarından biridir. İnsanın dünyaya geldiği andan itibaren en yakın destekçisi olan anne babası, çocuğun sadece maddi ihtiyaçlarını karşılamakla kalmaz; aynı zamanda manevi ve duygusal anlamda da gelişimini sağlar. Bu nedenle, anne babaya duyulan saygı, sadece bir zorunluluk değil, aynı zamanda bir şükran ifadesidir.
Tarih boyunca farklı kültürler, anne babaya saygının önemini vurgulamış ve bu değeri toplumların ahlaki yapısının merkezine yerleştirmiştir.
Tabi ki dinler de bu konuda yol gösterici olmuştur. Örneğin, İslam’da anne baba hakkı son derece önemli bir konudur. Yüce Allah Kur’an-ı Kerim’de, anne babaya iyi davranmayı, onlara itaat etmeyi ve asla onlara karşı saygısızlık yapmamayı emretmiştir.
Anne babaya saygı göstermek, onların hayatımızdaki yerini ve bize verdikleri emeği anlamanın bir göstergesidir. Her birimiz, kendi hayatlarımızı kurarken ve kişisel başarılarımıza odaklanırken, onların bize verdikleri emeği ve çektikleri sıkıntıları unutmamalıyız. Anne babalarımız, bizim için birçok fedakârlıkta bulunmuş ve bizi en iyi şekilde yetiştirmek için güçlerini azami derecede zorlayarak çaba göstermiştir. Bu fedakârlıkların karşılığı, sadece maddi yardım değil, en önemlisi onların hayatının son dönemlerinde onlara göstereceğimiz ilgidir.
Ne yazık ki modern yaşamın hızı içinde, birçok insan anne babasına gereken özeni ve ilgiyi göstermekte zorlanıyor. Kariyer, sosyal yaşam ve diğer meşguliyetler, insanların ebeveynleriyle geçirdikleri zamanı sınırlıyor. Ancak unutmamalıyız ki, anne babalarımız bizden sadece maddi yardımlar ya da büyük jestler beklemiyor. Onlar için en önemli şey, evlatlarının yanında olması, onlara sevgi ve saygıyla yaklaşmasıdır. Küçük bir ilgi, bir telefon araması ya da beraber geçirilen kısa bir vakit bile onların mutluluğu için yeterlidir.
Anne babaya saygının bir diğer boyutu da, yaşlılık dönemlerinde onlara nasıl davrandığımızdır. Yaşlandıkça insanlar fiziksel ve zihinsel olarak zayıflayabilirler. Bu dönemde onların sabırla ve sevgiyle desteklenmesi, onlara çocukluk dönemlerinde verdikleri emeğin bir geri ödemesi gibidir.
Binaenaleyh, anne babaya saygı göstermek, insanın kendisine ve topluma olan saygısının bir yansımasıdır. Bu saygı, sadece onlara karşı olan görevimizi yerine getirmekle kalmaz, aynı zamanda toplumun daha sevgi dolu ve dayanışmacı bir yapıya sahip olmasına katkıda bulunur. Unutmayalım ki, bugün anne babamıza gösterdiğimiz ilgi ve saygı, yarın bizlerin de çocuklarımızdan göreceğimiz muameleye bir örnektir. Allah, herkese anne babasına layıkıyla bakan hayırlı evlatlar nasip etsin.
