Ağrı da Ağrımız birdi.
Ne güzeldi o günler.
Seninle kaçamak buluşmalar.
Eğitim fakültesinden seni alıp.
Eğitimi asmalar.
Acar pastahanesinin en ucra köşesinde oturup.
İkide bir tanıdık gelir diye kapıya bakmalar.
Cumhuriyet caddesinde kol kola gezmeye korkmalar.
Kuşan mağazasına girip elbise bakmalar.
Ne çok gülerdik.
Orada çalışan kızın bana abi elbise yengeye çok yakıştı demesine.
Ne çok gülerdik bizi evli görmelerine.
Gerçi hayalimdi seni kendime yar etmek.
Sana yenge demeleri hoşuma gitmiyorda değildi.
Ama sen hep kızardın biz arkadaşız evli değiliz diye.
Ne güzeldi o günler seni senle yaşarken gözlerimizin içinin gülmesi.
Çın çın plakdan son çıkan kasetleri almak.
Hatta özel seçtiğimiz şarkılarla kaset doldurmak.
İlk şarkımız Emrah dan olurdu,Götür beni gittiğin yere sarar sarar dinlerdik.
O şarkıyı dinlerken bazen göz göze gelirdik.
Gözlerimiz bile aynı konuşurdu. İçten gelirdi bir birimize seni seviyorum demek.
Ne güzeldi,seninle halk eğitimde folklor ekibinde olmak. Ağrı dağından uçtum.Pappure.Çobanali.
Oynamak.Sonra gidip Cumhuriyet caddesinde Oduncu Tayyar amcanın lokantasında kebap yemek.
Merkez caminin bahçesinde kıtlama şekerle limonlu,semaver çayı içmek.
Her şey çok güzeldi.
Ne güzeldi bir tanem seninle seni yaşamak.
Ne güzeldi o günler Ağrı da seninle olmak.
Artık ne sen varsın Ağrı da,
Ne de Ağrı seninle yaşadığımız o güzelliğinde.
Ne güzeldir birtanem o günleri hayal edip yüzde tebessüm etmek....
Bülent ARSLAN