Acılara Tutunarak Yaşamak

      Hayat hep mutluluk üzerine kurulu değil elbette. Mutluluk; yoğrulan acılar arasında gizli hep. Hayatımı gözden geçiriyorum; Büyük acıların arasına gizlenmiş, küçük mutluluklar buluyorum. Bazıları bir anlık, bazıları üç-beş gün süren. Sonra çektiğim acıları tartıyorum; Hepsi ömrümden ömür çalan, en kısası yıllarımı alan...

         Hayat....Heyyyy hatttt. Ne garip bir şey yaşamak. Onca acılara rağmen, küçük mutluluklara  sıkıca sarılıp... ınadına, ıhanetine rağmen, Zamanın çaldıklarına rağmen, Zamana meydan okuyup yaşamak. Heyyy hatttt. Ne garip bir şey bu yaşamak.

                   Derler ki, Allah acıyı insanoğlu dışında tüm canlılara vermiş. Hiç biri taşıyamamış.Daha sonra heybetli dağlara ve taşlara vermiş. Taş üstüne taş kalmamış. Ve en son insanoğluna vermiş.Bakmış ki, insanoğlu acıyı zamanla yoğuruyor.Ağlasada gülmekten vazgeçmiyor.Bırakmış insanoğlunun üstüne. ıyi mi yapmış...Kötü mü yapmış? Tartışılır... Acıya dayanma sınırı her insan da farklı,bunun içinde derler ki, Allah her insana  ancak taşıyabileceği kadar acı yükler. Burada da bir haksızlık var elbet. En güçlü insanlar en  çok acıyla yoğurulanlar oluyor çünkü zaman, zaman yoğurulmakla da kalmıyor boğuluyor.

         Öyle anlar oluyor ki,en sevdiklerimiz gözlerimizin önünde acıylan boğuşurken çaresizlik içerisinde izliyoruz.Paylaşarak azaltmak  istiyoruz. Paylaşmayı beceremiyoruz. Ateş düştüğü  yeri yakıyor çünkü.Ve herkes payına  düşen ateşle yanıyor...

        En son  Ali Eryılmaz?ın oğlunun düğününde kederleri tozlu raflara kaldırmış,biraz da olsa neşemizi bulmuştuk.Ve  neşeden kedere yine boğulduk, Bu sefer ablam kadar sevdiğim öz dayım Mahmut Aladağ?ın kızları sevgili Nermin Aladağ ablamız uzun zamandır mücadele ettiği kanser illetine yenik düşerek genç yaşta hayatını yitirdi.Onun çektiği acılara  seyirci kaldık,paylaşamadık onun çektiği onca acıyı.Hiç bir şey yapamadık kıvranıp durduk.

     Ama öylede, böylede yaşam devam  etmek zorunda, çünkü kurallar böyle belirlenmiş... Kolay olan vaz geçmek, Zor olan mücadele etmek. Mücadeleden vazgeçmek.  Güçlü olanlar acıları taşıyan olduğuna göre, mücadeleden vazgeçmek  korkaklara ve güçsüzlere  kalıyor...

      Acıyı bal eylemek kolay olmasa da  her durumda Acıyı taşımak yiğitlerin işi.  Onu törpülemek zamanın sanırım.. Ençarsiz anlarınızda zamana sarılın.Bırakın sürükleyip alsın kötü olan hatıraları. Güzellikler kalsın geride bıraktığımız...

         Gidenin yokluğu acıtır canımızı. Bıraktığı hayali ise canlı tutar yaşamımızı. Yaşamak için yaşatırız...

       Giden gitmiştir, giderken paylaşılan anılarını emanet etmiştir bizlere...

       Vazgeçmek paylaşılan anlara, emanet kalan anlara ihanet olur...

       Anlardır, anılardır insanoğlunu her koşulda ayakta tutan. ınsana yaşama gücü veren.

          Hayar; Yoğurulan acılar arasında gizli olan mutluluklar da saklı...