Açık havada ticaret yapan esnaflar, her sabahın erken saatlerinde evlerinden yola çıkarak adeta küçük bir göç hareketi başlatıyor. Eşyalarını ve ürünlerini ev tipi arabalarına yükleyerek pazara gelen bu esnaflar, akşam saatlerinde ise aynı zahmeti tersine yaşıyor.

Derme çatma çadırlar altında, çoğu zaman yağmur, rüzgar veya yakıcı güneş altında satış yapmaya çalışan pazarcılar, sabahın ilk ışıklarıyla beraber tezgâhlarını kurmaya başlıyor. Her biri, adeta evinden taşıdığı bir dükkânı gün boyu sokaklara seriyor.

Birçok esnaf, işinin en zor yanının malların sürekli taşınması olduğunu belirtiyor. “Her sabah eşyalarımı arabaya yüklüyorum. Çadırımı kuruyorum, tezgâhımı hazırlıyorum. Akşam olunca da hepsini tekrar topluyorum. Her gün sıfırdan başlamak zorundayız,” diyor 30 yıllık pazarcı Maruf Bey.

Bazıları meyve-sebze, bazıları ise kıyafet, züccaciye veya ikinci el eşya satıyor. Malların güvenliği için her akşam evlerine götürmek zorunda kaldıklarını belirten esnaflar, sabit bir dükkân kiralamanın yüksek maliyetinden şikâyetçi.

Esnafların en büyük talebi, kendilerine kalıcı, kapalı ve güvenli pazar yerleri sağlanması. Geçici çözümlerle yıllardır bu şekilde ayakta durmaya çalıştıklarını belirten bir başka esnaf, “Biz sadece geçim derdindeyiz. Ne doğru düzgün su var, ne elektrik. Tuvalet bile yok. Ama yine de sabrediyoruz,” diye konuşuyor.

Bu zorlu şartlara rağmen ticaretini sürdürmeye çalışan pazarcılar, açık havanın emekçileri olarak her gün şehir hayatının görünmeyen kahramanları arasında yer alıyor.