FIRAT BEYAZIT ÇELİK YAZIYOR

     Doğubayazıt´ın sayılı asil ailelerinden Dumlu ailesinin bir neferdidir, Hacı Abdullah Dumlu. Çok olumlu karekteri düzgün, cesaretli yürekli bir ağabeyimdir Abdullah Dumlu.

Yalanı, dalavereyi sevmez, dolduruşa gelmez, haksızlıkla işi olmaz tam anlamı ile bir Doğubayazıt beyefendisidir...

            Çocukluğumda hep onu bazı büyüklerim gibi kendime örnek aldım. Onunda eşsiz fikirlerinden faydalanarak büyüdüm. Azimli, cesaretli, yürekliliği ötesinde mertliği ve (camerliği) ile de bir kişiliğe sahiptir Abdullah Dumlu...

            Biz Rahmetli Hüseyin Dumlu´nun evinde oturuyorduk. Abdullah Dumlu abim kendi dükkanının üzerinde çok güzel bir ev yapmıştı ki, o evi hala hayallerimi süslüyor. Televizyonda Erzurum´da paket yayın yapılıyordu, Doğubayazıt´ın sayılı insanlarının evinde televziyon vardı, yada kahvehanelerde.

Akşam olduğunda Abdullah Dumlu´nun sevgili eşi yengem Müyaser abla, yada Abdullah abi bize bağırırlardı, "haydi gelin televziyon başladı"diye. Rahmetlik annem Naime hanım, ben Asım ve Nezir giderdik evlerine, gece saat on ikiye kadar televziyon seyir eder ve paket yayın on ikiden sonra kapanırdı, eve geri dönerdik.

Asım ve Nezir çocuk olduklarında Müyaser yengem kendi elleri ile onları besler ve uykuları geldiğinde hiç üşenmeden onları uyutur ve şevkat gösterirdi.

              Abdullah abi sürekli beni uyarırdı, rahat olmam için talimat verirdi. Çok ekmeğini yedik, çok nasihatından faydalandık. Bizim kötü bir alışkanlığımız yoktu, Allaha şükür ama şeytana uymamamız içinde sürekli kendi gözetiminin altındaydık.

          Bu yazıyı yazarken Abdullah Dumlu´nun sevgili eşi Müyaser yengemizinde emeği üzerimizde çok olduğundan, onunda ismini zikretmek istedim, ama ne kerametse hafızam o kadar kuvvetli olduğu halde, yengemin ismini algılıyamadım, Mali Müşavir Sinan Dumlu´yu çok severim, saygıdan hiç bir zaman kusur etmez, Sinan´ı aradım, bir kaç sohbetten sonra yengemin ismini Sinan´a sordum, "Müyaser yenge dedi ve ekledi, abi ben İzmir´de Üniversiteyi okurken, o bana bir ana gibi şevkat gösterdi, Abdullah abi bir baba gibi şevkat gösterdi, onların emeği benimde üzerimde çok var" dedi.

             Abdullah Dumlu ılımlı, iyilik eder, kendi halinde bir insandı Doğubayazıt´ta, canını sıkan bir kaç zibidi olsaydı eğer, kaptığı iki leviye ile onları hastaneye kadar kovalardı.

             Abdullah Dumlu anamın biricik yeğeniydi. Rahmetli anamın biricik halasıydı Abdullah Dumlu´nun. Anam çarşıya alış-verişe çıkacağı zaman, Abdullah Dumlu anamın yolunu keserdi, "Hala bir şeye ihtiyacın varmı, sen eve dön ben halledeyim" anam yok der, giderdi.

               Uzun bir zamandır İzmir´e yerleşmiş, İzmir´deki Doğubayazıt´lıların sesi ve kulağı olmuş. O da Kadir Okçu gibi yardım severliği ile her kese birer örnek olmuş...

              Allah uzun ömürler versin, yaşarken kendisini yad etmek istedim, emeği üzerimde kalmasın.

               Ben böyle buluyorum, Abdullah Dumlu´yu, siz nasıl bilirsiniz bilmem?...