Ekrem Aras’ı anlatmam benim açımdan çok zor olmayacak. Gözü pek, dik başlı, o heybetli güler yüzlü bakışı ile Heybetli Ağrıdığı kadar yüce gövdesi ile insancıl tarafıyla birçok insana örnek olan bir kişiliğe sahipti.

             Ekrem Aras candı, cana can katandı, yalanı sevmez dürüstlüğü ile topluma mal olan bir kişiydi, ben kişileri abartmam, onların insancıl tarafını dile getirmeye çalışıyorum ve hatta az bile anlatıyorum, Ekrem Aras’ta onlardan biridir. Mekânı cennet olsun, Ehmede Xanı komşusu olsun.

                Birçoğunuz Ekrem Aras’ı bilir, tanır, bilenler ise bilmeyenlere anlatsın İsterim. Ekrem Aras ile sık, sık bir araya gelmemiz olanaksızdı ama telefonla sürekli görüşürdük. Ne var ki, gazetemiz sahibi Nezir Çelik işlerinden dolayı sürekli İzmir’e gidip-gelmelerinde Ekrem Aras ile devamlı bir araya gelirlerdi. Bir keresinde bir cenazemiz dolayısıyla İzmir’deydim, Rahmetli bizi taziye boyunca hiç yalınız bırakmadı. Bu arada kenara geçer sohbet ederdik, sohbetleri yüreği kadar sıcak, anlattıkları benim için birer done ve faydalı fikirler üretiyordu, yani anlayacağınız Ekrem Aras faydasız fikirlerin esiri değil, faydalı fikirlerin eseriydi.

         “Şöyle bir kenara geçelim senin ile biraz sohbet edelim,” dedi, olur dedim. Geçtik kenara, tekrar hal-hatır sormalarından sonra, Doğubayazıt her zaman ki, konularımızın başından geçtiği için Doğubayazıt’ta olup bitenlerden sonra, şahsi konularımıza değinmeye başladık.

                 EKREM ARAS BANA SÖZÜN VARDI, BIRAKIP GİTMENİN NE ACELESİ VARDI?

            Ekrem Aras, Ekrem Aras çok sevdiğin Ferhat Tunç türküsü ile bana verdiğin sözü hatırlatayım:

-Dişlerinde sağır yumruk, yumrukların izi

İnadında öfkesinin yanan ateşi

Benim kurnaz, susta durmaz canım kardeşim

Ne güzel öğrenmişsin ustaca söylemeyi

Ölümü-zalimi hiçe sayıp gülmeyi.-

          “Ne zaman misafirim olursun, senin ile uzun, uzadıya sohbet edelim, dedi, bende, sohbet ediyoruz ya! yok, yok bana anlatacaklarını burada anlatamazsın, sesimiz gür çıkacak, bolca kahkahamız olacak, yeri geldiğinde hüzünlenip göz yaşlarımızı avuçlayacağız, kim bilir belkide atacağımız kahkahalardan gözlerimizden yaşlar dışarıya fırlayacak” ‘o zaman Kordon

boyunda buluşalım, çayın demlisinden yudumlayalım, dert, keder, sevinç ne varsa orada denize  dökelim’ deyince, elini omuzuma koydu, “ha şöyle kekim” dedi. “ çünkü sen çok güzel bir dostsun, bu diyardan kim göç etse, yad eder, dile getirir unutulmaması için hep gündemde tutarsın, inan gazetenizin ve senin iyi bir okuruyum, hele senin yazılarında bazen ineleyici şiirlerin ve o anlamlı Kürtçe kelimelerine bayılıyorum. Biran evvel buluşalım, beraber mırıldandığımız o güzel Ferhat Tunç’un türküsünü de söyleyelim. ‘tabiî ki neden olmasın’ dedim.

           Evet Ekrem Aras sözünde durmadın, ne acelen vardı da bu köhne dünyanın neyini beğenmeyip te göç edip öbür tarafa gitti.? Hani Kordon boyunda buluşacaktık, demli çayı yuvarlayıp, derin mevzuuları konuşacaktık, hani ben Kürtçe ve Türkçe türküler söyleyip sende bana eşlik edecektin? Yok, yok sana kırıldım, bana verdiğin sözünü tutmadın, genç yaşında sevenlerini terk edip gittin, pek bir söz daha verirmisin bana, Ekrem Aras? Ama bu sefer verdiğin sözü yerine getirirmisin?

            O zaman gittiğin tarafta bağlı-bahçeli bir yer ayır, orada buluşup dediklerimizi yerine getirelim.

            Senide hiç unutmayacağım Ekrem Aras, her zaman sol yanımın kenarında olacaksın, sol yanımın kenarında ol ki, her zaman seni yad edeyim.

         Birçok insanın ekmek teknesi olan, Fevzihan Aras başta olmak üzere, tüm Aras ailesinin acısını paylaşır, her kese baş sağlığı diliyorum.