Gülten Aras Korkmaz

Hayatta yaşanan zorluklar pes etmeyenleri çok güçlü yaparmış.

Yaşanması gereken ne varsa yaşadım ve onların her defasında üstesinden gelmeyi başardım.

Hayat çekilmez bir yer belki evet hepimiz bir sınavdayız. Zor olan ise hiçbir şeye çalışamayız, konu yoktur kopya çekemeyiz, çünkü herkesin sınavı farklıdır birbirinden. Hayat en zor okuldur. En zor soruları bize o sorar. Yine de teşekkür etmeliyim hayata. Arada ayrık otlar olsada çok güzel yürekli insanlarla beraber aynı yolda yürümeye devam ediyorum.

Kötüyü görünce iyinin elmas gibi parladığını gördüm ben bu hayatta hep onlara sarıldım.

Ben bugün elli üç yaşında uğrayacağım o sağlam ihanete doğdum? Yıllar sonra yitirilen masumiyetle birlikte kardeş sandıklarımın ardındam nasılda güzel kazık atabileceklerine, tüm o kazıkları ellerinde tutup gözlerine nasıl gülümseyip, kazıklarını en sonunda kalbine nasılda acımadan batırabileceklerine şahit oldum...

Aynı kapta yemek yediğin insandan sana ne kötülük gelebilir ki lafının bomboş bir yalan olduğunu çok net gördüğümde, bunu kabullenemeyip ciğerim çıkarcasına ağladığımda tam elli üç yaşındaydım...

Bu yaşıma kadar çok büyük depremler yaşadım şimdi geriye sadece artçılar kaldı. İçime yerleşen artık bundan sonra ne olacak duygusunu sildim ve artık artçı sarsıntıların yerini derin bir iç huzuru alacağına inanıyorum.

Ben bu yaşıma bir şeylerin savaşını vererek geldim. İnatçıydım savaştım, istediklerimi elde etmek için yılmadım.

Sevdim sonuna kadar, değer verdim.

Evet ben elli yedi yıl önce bugün doğdum. Güzelliklere, yeniliklere, mutluluklara ve acılara şükür tahtası yüreğime çok çentik attım. Hayatımda pırlanta gibi evlatlar yetiştirdim, çok güzel kıymetli dostlar biriktirdim.

En önemlisi de yüküm cevahirdir dediğim torunum bize taze kan oldu güneş gibi doğdu hayatımıza. Eeeee daha ne olsun.

Buna da şükürler olsun!...