Doğubayazıt Gazetesi

İnsanca diye bir lisan vardır, bırakın bir ülkeyi, dünyanın neresinde konuşursanız konuşun herkesle anlaşır, ortak noktada buluşursunuz, yeterki siz bu lisanı konuşmayı tercih edin.

İnsanca lisanının, dili,dini, coğrafyası, etnik kökeni yoktur, herkesin anladığı lisandır.

Bu lisan, zengini, fakiri, mevkiyi, makamı, güzeli çirkini ayırt etmeyi bilmez,adildir.

Harfleri sevgi, cümleleri barış, noktalama işaretleri hatasız,amacı iyi niyete ,hoşgörüye dayalı olan bir lisandır.

Peki bu denli kolay bir lisanı kullanmak neden tercih edilmez oldu günümüzde.

Çünkü, dünya çıkar ve menfaati, amaç edinen, bencil insanları yüklenmiş sırtına.

Taşıması zor, doyurması imkânsız, ciğerini kediye versen, hayvanın bile tenezzül etmeyeceği, beş para etmez, kötülükten beslenen insan görünümlü, parazitlerle doldu.

Bu parazitler, önce güvenmek gibi bir kıymeti öldürdü, sonra erdemli olmayı yok etti, yerine arsızlığı koyarak, güçlü olduğu yanılgısına düştü.

Doğal olarak ta,

İyi insanlar yalnızlığı tercih etti, insanlar birbirinden uzaklaştı, bırakın insanca lisanı, selam vermekten korkar oldu en yakın bildiğine bile.

Dünyamı dönüyor, insanlarmı bilinmez lakin gidişat hiç te iç açıcı değil, tezatlar diz boyu.

Teşbihte hata olmaz, düşünün ki bir yanda, kara kışı nasıl atlatacağım  kaygısı taşıyan insan ,az ötede kışın nerede tatil yaparım hesabındaki insan.

Bir yanda, müsriflikte sınır tanımayan insan diğer yanda, karın tokluğuna yaşama tutunma çabası ve daha nice örneklendirile bilinecek aykırılıklar.

 Akabinde, insanca lisanı kullanma ihtiyacı duyulmaz oldu.

Hoşgörüden uzak, vicdanını çoktan toprağa gömmüş ve halden anlamaz adı insan olan, hal dili bilmez insanların hızına, dünya bile yetişemez olmuş.

Hal böyle olunca savaşlar sıradan, kavgalar kişisel, ilişkiler menfaate dayalı, vicdanlar ise dolara endeksli olmuş, özü temiz insanlar, yalnızlığı tercih etmişler kötüye uymamak adına.

İnsanca bir lisan var, evrensel, sen susarsın vicdanın, yüreğin konuşur, herkesin anlayacağı.