Gülten Aras KORKMAZ

Sevgili kardeşim osman eren bana bir gün dedi ki abla çocukluğumuzu, mahallemizi yaz yazılarında.

Dedim neden olmasın kardeşim dilim döndüğünce yazarım.

Doğduğum toprak bize kışta kışı tam anlamıyla yaşatan yazın her saatte değişen yağmuru çamuru akan damları,zemheride meydan okuyan çileli bir o kadar da tek derdimiz bu olsun diyen mücadeleci kadınlarımız.

Benim hem en güzel hemde en acı anılarımın sahibi

Bizim mahalle çifte pınar mahallesiydi.

Evimiz belediyenin ve sunar sinemasının karşısında camdan bakınca tüm ihtişamıyla ağrı dağı karşımızdaydı her sabah karşımızda umutla baktığımız başı hep karlı bu dağın görüntüsü ve arkamızda dağ gibi duran babamın sesi ile uyanırdım.

Yeni nesil bilmez bizim ayrı bir yatak odamız yada yatağımız yoktu .sererdiler döşeği yere dizilirdik yanyana uyurduk huzurla.

Kardeştik o zamanlar sarardık kanayan dizimizin yarasını beraber.

Kanepe değil somyamız vardı altında da sepetle çamaşırlarımız olurdu.

Sabahın ilk ışıklarıyla yanardı tandırlar ve mis gibi lavaş ekmek kokusu yayılırdı tüm mahalleye.

O sıcak ekmeğin içine sürülen tereyağı ve yanında közde pişen çay ah gerçekten kocaman bir ahhh...

Tandırı olmayan ekmek pişiremiyenlere komşulardan anında sıcak ekmek gönderilirdi.

Güzel insanlardan insanlığın en güzel döneminde sevgi saygıyı öğrendik. Şanslıyız.

Artık yok mumla arasan yok saygı sevgi.

Mutluyduk,huzurluyduk ,umutluyduk çünkü bizim umudumuz geleceğimizdi.

Dünyadan bi haber toz pembe bir bulutun içindeydim.

Evimizin hemen yanında Ahmeti lazın evi yakınımızda mustafa özdemir amcamın evi. Sonradan lortoğullarının oldu.Onun yanında yardımcılar dumlular ,gazozcu zeki amca sırayla komşularımız vardı sonra recep amcalar satıcı saime teyze eryilmazlar aşağıda tahir amca ibrahim çakan mahacir amcalar üstünde anneannemler altında dayımlar karşısında iğneci ihsan amca yanında kemal amcalar, yanında hacı mahmut amca sayamadığım nice değerli komşular hatırladıkca hep burnumun direği sızlar hasret ve özlemle anarım o güzel günleri.

Çok güzel arkadaşlarımız vardı.

Hacı mahmut erenin kocaman arka bahçesi bizim oyun alanımızdı hep beraber orda toplanır bin bir çeşit oyunlar oynardık.

Erkek kız bir aradaydık kardeşçe dostça sevgiyle yorulana kadar oynardık. Annelerimiz kızmasa yemek bile aklımıza gelmezdi.

Susayınca en yakın kapıya gider evimiz gibi suyumuzu içer çıkardık.Kimse kızmazdı bize anne gibi kollardı hepsi.

Ya yazarken gözlerim doldu birden hangi birini anlatayım bilemedim ki.

Hiç bitmesin dediğimiz anlar var ya hep o anları yakaladık biz beraber. Elimde olsa, geçmişe dair her ayrıntıyı düzenleyebilecek gücüm olsa çocukluğuma dönerdim.

Eskiden müstakil evde oturuyorduk,mahalle kültürü ile büyüdüm ve iyiki öyle olmuş.Hiç olmasa çocukluğumu doya doya yaşadım.

Bizim çocukluğumuz çok güzeldi.saklambaç ,körebe oynardık. Top oynardık ,sokaklarda kavga ederdik ertesi gün unuturduk.Ne olursa olsun akşam ezanı okununca eve koşardık.Kızlar kendi aramızda dertleşirdik,aşık olurduk bazen .Biz çocukluğunu en güzel yaşayan son nesiliz sanırım.

Birde sinema günlerimiz vardı afiş gezdiren feyyaz amcanın sesini duyan kapıya koşardık bugün hangi filim var diye heycanla saati bekler sinemaya koşardık aralarda gazoz çekirdek kalır devam ederdik.Acıklı filimlerde gözlerimiz şişene kadar ağlardık gerçek sanıyorduk galiba.

Büyüklerimiz komşularımızın

bayramlığına,hastasına,yasına,düğününe gider hal hatır sorar birbirlerine destek olurdu.Bizi öyle bir terbiye ile büyüttüler ne mutlu.

Ah! Mümkün olsa çocuklara verirdim dünyayı, güneş olur doğardım her sabah, masal olur rüyaları süslerdim, sevgi olur şefkatle kucaklardım öksüzleri, ağlatmazdım anaları babaları...

Hüznün yüreğime yuva kurmadığı, tek acıyı diz kapaklarımda hissettiğim, geceleri yastığa başımı koyar koymaz uyumayı, her güne neşeli uyanmayı, her gökyüzüne çocuksu bakışımı özledim

Bizim mahallenin çocukları bilmem neredeler?

Hangi hayatın hengâmesi içindeler?

Çocukluğumu aradım eski sokaklarda bu akşam.

Her taşında ayrı bir anı yatıyormuş onu gördüm. Şöyle baktım memleketime göremedim ama eski güzelliğini. Binalar ah şu binalar kapatmışlar tüm ihtişamını gecenin ve gündüzün.

Ve en çok çocukluğumu ve eski doğubayazıtı özledim ben…

Seni bir kez daha görmek isterdim çocukluğum.

O güzel günler ne yazmakla nede anlatmakla bitmez.

Bir gün de size ilk orta ve lise yıllarımı anlatacam .

Ordada belâydım arkadaş kız değil erkek fatma Eee rahmetli babam boşuna keşke sen oğlan olsaydın yanımda bana yeterdi demiyordu. Can babam seni de çok çok özledim.

Sevgilerimle...