I. De ki Sadece isyanı değil Acıların da şanını anlatır dağlar ? Birbirini bilmez iki uyur vardır Doğubayazıt?ın koynunda Biri Ağrı?dır ki dağların en soylusu En acımasızı, şefkatlisi ve en doğurganı Biri de İshakpaşa?dır ki Sarayların incisi... Bir büyük acının mabedi ... Dengbejler vursun bağlamanın teline anlatsın Acıyı, aşkı, sevgiyi Isıtsın içimizi amansız kışa karşı gümbürdeyen bir acem sobası misali Ozanlar anlatır bu hikâyeyi dilden dile? Ağrı?nın çocukları taşır yüreğinde Ve analar serer feryatlarını yerden yere ? Sınır çizgisinin buz tuttuğu bu coğrafyada Analar acılarını katar doğurduğu oğlana Pişirdiği aşa, yoğurduğu hamura Kulak ver bu anlatılana, Ağrı?dan kopup gelen rüzgârın uğultusuna Kulak ver bu senfoninin unutulan notalarına II. Hikâye o ki Soylu bir paşanın Kızıyla, demir ustası bir gencin Sevdası Doğubayazıt?a sığmaz taşarmış Ama? Paşa, kızıyla gencin evlenmesine bir türlü yanaşmazmış Oğlan kederinden yanarmış? Kız derdinden ağlarmış Paşaysa burnundan kıl aldırmazmış ? Gel zaman? Git zaman? Demir ustası genci hakir gören Devlet-i âlâ katında takdir olunan paşa Kızını çuvalla altınları olan Bir beyin oğluna vermiş Doğubayazıt?ta? Sofralar kurdurulacakmış günlerce Kuzular, koçlar kestirilecekmiş düzinelerce Kıssadan hisse... Kız gelin olacakmış altınlara gönülsüzce ? Oğlan öfkesinden günlerce Örste ha babam demir dövmüş Çekiç sesleriyle çınlatmış Doğubayazıt?ı, Ağrı?yı Ama? Öfkesi dinmemiş Yüreğinin sızısı dinmemiş Oğlanın isyanına Kızının yakarışlarına Paşa kulak vermemiş ? De ki sevdanın büyüğü küçüğü olmaz Sevda sevdadır Başın dumanlıdır Ne yapsan boşunadır Söz geçiremezsin Fermanlar boşunadır ,,, Beyaz örtü altında uyuyan bu coğrafyada Analar esmer çocukların kara bahtını dokur Ve her yaralı tarih Yitik halklar doğurur De ki bir yangından geriye sadece kül kalır Ve her yitik halkın küllerinden Doğacak bir Anka kuşu Mutlaka vardır III. Örse yoksulluğunu yatırıp Çekiçle döven yiğidin anasına söylediğidir: Çıkam derim Ağrı?ya Derdimi anlatmaya ? Ananın oğluna söylediğidir: Gitme derim oğul... Ağrı?nın tepesi uludur; hem de bulutludur Bağrından binlerce kuş doğurur... Binlercesi de yok olur. ? Karla örtülü bir ovadır Doğubayazıt Düşlerin rengidir beyaz Sonsuz bir uykunun, unutuluşun, apansız kayboluşun rengidir ? Ve delikanlı... Acısını yüreğine bastırıp babasının mezarını ziyaret ettikten sonra Bir bulut gibi sessizce çekip gitmiş Ağrı`ya ... Derler ki paşa kızı, oğlanı her gün döner diye beklemiş Dualar okunmuş, Ağrı oğlanı geri vermemiş Adaklar sunulmuş, Ağrı oğlanı geri vermemiş Bilge kişilere gidilmiş, Ağrı oğlanı geri vermemiş ? Umutlar tükenince... Oğlan geri dönmeyince Kız zalim babasına şöyle söyler: Senden son bir isteğim var baba: Bir saray yaptır, bana zindan olsun Ağrı oradan kimseye görünmez olsun? ... Paşa sarayı yaptırmaya başlamış Doksan dokuz yıl sonra sarayı İshak adında bir paşa tamamlamış ... İşte hikâye böyle dostlar. Tarih denilen kervan Cevabı aranmayan gizemli bir soruya benzer Tıpkı yüreği ezik bir yiğidin... Ağrı`ya sığınması gibi... Hem şaşırtır hem de kabullendirtir IV. Yıllar yıllar sonra... Sarayın kâtibi Ahmed-e Xani?nin yazdığıdır: -zin bı fındera dı peyive- Yani ki? "Zin muma seslenir? Bazen mumla sohbet ederdi Ey sırdaşım yanarsın sen de benim gibi Ama konuşamazsın Eğer sen de dile gelebilseydin Benim gönlüm fazla yanmazdı Benimle senin derdin farklıdır O fark doğudan batıya kadardır Doğu?sun sen? Ateşin görünüştedir Ben ise batıyım içim ateştir" ? Bugün aşkın güzelliğini görmek isteyenler Cizre?de mem ü zin?in mezarına Ellerinde mumlarla inerler İshak paşa sarayını görmek isteyenler Hüzünlü bir yıldız gibi parladığını görürler Ve hep bu hikâyeyi dinlerler Gerçek midir bilinmez Ama.. Ne kadar uğraşırsan uğraş İshak paşa?dan Ağrı dağı asla görünmez Güney Solak Doğubayazıt