NEZİR ÇELİK YAZIYOR
Dikkat ederseniz. yıllardır yapılan bazı yardımlar hep Batı’dan Doğu’ya eser. Bu yardımlar, geçmişten bugüne Doğu’nun nasıl ihmal edildiğinin de göstergesidir.
Yoksul insanlar her zaman daha çok kandırılmış, kişilerin yani güçlülerin istekleri doğrultusunda yönlendirilmişlerdir. Bu her zaman böyle olmuş ve olmaktadır da.
Yoksul, gelişmemiş toplumlar tarih boyunca belli amaçlara hizmet eden, kişilerin akınına uğramıştır.
Kolaylıkla kandırılabilecek toplumlarda cirit atan kişilerin amaçladıkları hedeflere ulaşıp ulaşmadıkları ise tartışılır.
Yoksul olan AĞRI ve DOĞUBAYAZIT halkına yardım olsun diye Batı illerinden yardımlar gelir. Gelen bu yardımların büyük çoğunluğu da köy okullarına dağıtılır. Gelen bu yardımlar için de, bazen törenler düzenlenir, basın aracılığıyla kamuoyuna duyurulur.
Yardımlaşma her zaman iyidir. Ancak, yapılan bu yardımlar bazen de insanın içini yakar, acıtır. Yardımlar da hep Batı’dan Doğu’ya eser.
Bu yardımlar, geçmişten bugüne Doğu’nun nasıl ihmal edildiğinin de göstergesidir. Bugün sizlere hadi Batı Bölgesindeki falanca okula yardım gönderelim desem, hepiniz gülersiniz. Ama biz Batı’dan gelen yardımlara o kadar alışmışız ki, neredeyse yaşamımızın bir parçası olmuş.
Batı’dan Doğu’ya bu kadar yardımlar gelirken, hiç kimse durup düşünmemiş, hiç kimse dememiş ki, bu yardımları yapacağımıza, bu insanların kendi yağlarıyla kavrulması için katkı sunalım.
Batı’dan gelen yardımlara kimi zaman ilçenin üst yöneticileri, kimi zaman ilin vekilleri bol keseden teşekkür ederek, yardımların devamını temenni eden söylevlerde bulunmuşlardır. Bu işin daha acı tarafıdır. Biraz düşünmekle, ne demek istediğimi eminim herkes anlayacaktır.
Maalesef işin gerçeği bu. Yıllardır bu yardımları buralara gönderenler, artık yeterince balık yenildiğini düşünerek, biraz da balık tutmasını öğrenmek için yardımda bulunmaları gerekmezmi?...