Yaşar Olgun benim açımda iyilik seven, Doğubayazıt´ımızın yetiştirdiği bir alimlik ötesinde iyilik severliği ile bilinen bir hemşerimiz.

          Kendisini çocukluğumdan beri tanırım,Yaşar hoca üniversiteyi okuduğu dönemlerde, babasının bir traktörü vardı.Yaşar hoca  yün küllahını takar, kefiyesini boynuna sarar, ayağına kara lastiği giyer, durumu iyi olmayan köylünün tarlasına dalar yardım ederdi.

           Sonra üniversiteyi bitirdi, boynundaki keyfesini çıkarttı, takım elbisesini giydi, kravatını taktı, Doğubayazıt başta olmak üzere, Türkiye´nin bir çok yerinde  öğretmenlik yapmaya başladı ve çok iyi bir eğitmen oldu. kaç yıldır, İstanbul başta olmak üzere, şu an da Bursa´da Milli Eğitim Müfettişliğini yapmaktadır.

          Ancak ne var ki, Yaşar hoca bir dost canlısı, nerde bir insan ve hemşerisi zorda ise yardımına koşar ve yardımcı olmaya çalışır. Fakat Yaşar hocanın bu iyiliklerini gözardı edenler vardır.

          Kendisinden değil de, başkasından duyarım. Bu güzel varlığımızı küstürenler varmış, neymiş o?.

         Yaşar Olgun  zorda olan bir kaç hemşerimizin işini halettiği halde,Yaşar hocayı aramayıp bir kuru teşekkürü bile çok görmüşler.

          Ayıptır, harbiden çok ayıp. Ben sizin yerinize utandım, acaba sizde hiç utandınızmı?  böyle bir insana yaptığınız yanlıştan dolayı?