Gülten Aras Korkmaz´ın Kaleminden

Belki şimdi ne kadar çaresiz olduğumu kimse anlamıyordur ama emin olun ki ben sıranın bana geldiğinde çok acımasız olacağıma yemin ettim..
Öfkemi bağışla yüreğim, suskun kanamalarım var ceplerimde...!!!
Ben hayatta başarılacak şeyler olduğuna inananlardanım.

Eğer ilerde bir gün bana sen başardın mı diye soracak olursanız size vereceğim yanıt elim ve gücüm yettiğince mücadele ettim diyebilmektir marifet... 
Sadece pişman olduğum tek şey Kararsız, tuttuğunu koparamayan, lafının arkasında duramayan, sözde yiğitler için özde sevgimi tükettiğim için pişmanım hemde çok pişmanım değmezmiş...
Sevdim darbe üstüne darbe yedim,

İnandım hep yanıldım,güvendim ihanetler yedim,affettim yine yarı yolda bırakıldım, yüreğimi mertçe ortaya serdim,ama namertler bu yüreğin kıymetini bilmedi..Her şeyi yaşadım bu hayatta ama yenilmedim. Ne merhametsizler gördüm pes etmedim, ne yüreksizlerle karşılaştım ama yılmadım çok acı çektim ama çok güzel yüreğim vardı benim onlara inat sevmekten ve iyi niyetten hiç vazgeçmedim...
Ben sadece kendim için hiç yaşamadım hep ardımı düşündüm can dedim dost dedim kardeş dedim.

Ama onlar beni üzmekten bir an olsun korkmadılar ta´kii ben tamam da nereye kadar yeter artık diye bağırana kadar...
Kan bağı neye yarar can bağı olmadıktan sonra.. Can bağıyla bağlı öyle dostlarım var ki; Kan bağlarımı hiç aratmıyorlar bana..!!
Yılların bana verdiği en büyük ders; kardeş olmak kan bağının olması demek değilmiş.Kardeş olmak aynı anneden doğmak ya da aynı babaya sahip olmak demek değilmiş..
Kardeş demek!...
Senin için canını öne atabilen, bir bakışıyla senin ne hissettiğini o an neye ihtiyacın olduğunu anlayabilenmiş,en kötü anında her koşulda yanında olabilenmiş,seni yargılamadan dinleyebilenmiş.Yeri gelince hata yapmanı engelleyebilenmiş...
Kardeş demek kan demek değilmiş.
Aynı dili konuşabilmekmiş, görmediğinde özlemekmiş,sen mutsuzken senden önce ağlaması demekmiş,sen mutsuzsun diye o´nun uykularının kaçması demekmiş.
Kardeş demek aynı evde büyümek demek değilmiş,beraber öğrenmek demekmiş,hatalarına beraber ağlamak, mutluluklara beraber sevinmek demekmiş, beraber hayattan ders almak demekmiş.Kardeş demek gelecek planlarında hep o´nunda bulunması demekmiş,onsuz yarını hayal edememekmiş, birbirini tamamlamakmış, destek vermekmiş, sırtını dönmemekmiş, incinir diye korkudan ölmekmiş?

Gerçekten de kan bağlarının insanları pek birbirlerine bağlamadıkları bir gerçek can bağı, yani ahde vefa ve sadakat duyguları çok acıdır ki günümüzde her ikisi de anlamını yitirmiş durumdadır...
Nice kan bağından olanlar var ki can düşmanı gibidirler, nice can bağından olanlar var ki canını vermek ister o bir nefeslik de olsa fazla yaşasın diye.
Sanırım herkesin böyle bir hikayesi vardır...

insanın geçmişinde unutamadığı şeyler, yaptığı hatalardır bilerek işlediği günahlarıdır...
Affetmek büyüklüğün şanındandır derler...

Ama bazen öyle acı yaşanmışlıklar vardır ki gözlerin gördüklerinden,kulakların duyduklarında tir tir titrer af etmek imkansızdır?

Kanayan yaraya tuz basmak çare olmaz , durmadan akar durur kan ince ince...