Gülten Aras Korkmaz´ın Kaleminden

Düşünün bir oğlunuz olmuş gece gündüz başında nöbet tutmuşsun, göz yaşlarını silmişsin, kendi hayallerinden vazgeçmişsin kadar çok sevmişsin ki onun canı yansa senin de canın yanmış.

Sonra daha yedi yaşına girmeden sahipsiz bırakıp bu dünyadan göçmüşsün. O küçücük gözleri ile seni aramış korku dolu gözlerle annem nerede diye sormuş o minik elleriyle mezarını kazıp seni çıkarmak istemiş.

Hani ben yanındayım korkma yavrum dediği sözünü hatırlamış. Anne ne olur gel diye çığlık atmış.

Çırpınmış ağlamış tırnaklarıyla kazmaya devam etmiş ama sen bir türlü gelmemişsin. Sonra mı sonrası onun için geçmeyen günler bitmeyen geceler olarak devam etmiş babası ve ablaları hariç herkes sadece itmiş onu taki işlerine yarayana kadar onlara para kazanana kadar birden herkesin favorisi olmuş çekler senetler onun elinde ama inisiyatif büyük başın elinde güya sonradan anladık ki sadece para almak insiyatifi onun elindeymiş.

En ufak bir hatasına hallet diye tehdit edilmiş sindirilmiş nasıl hallediyorsun diye sorulmadan elindeki avucundaki herşeye el koyulmuş sadece verdikleri üç beş kuruş kaydedilmiş ama aldıklarının hesabını yapmamış kimse.

Otuz yaşını geçmiş bu insanı evlendirip yuva sahibi yapalım dememiş kimse, askere gitsin gelsin evlendirelim dediğimde dükkan ne olacak bize kim para kazanacak diyerek bir insanın yaşam hakkı elinden alınmış sahipsiz ortada koşturan bu insan bir gün bir hataya düşmüş kandırılmış batmaya yüz tutmuş ama korkudan yine hallet diyecekleri için çabalamış çabalamış ama daha derin kuyudan çakallardan kurtaramamış kendini.

Bu arada millet uyarmış bu büyük başları bu çocuğa sahip çıkın batacak diye. Ama kimse neler oluyor diye araştırma gereği bile duymamış çeşme akıyor herkesin işi görülüyor kimin umrunda.

Ama bir gün patlak vermiş ve işte o zaman yer yerinden oynamış çünkü para kaybedecekler ya kudurdular o insanın ağzı çenesi dişi kırıldı edilmedik hakaret bırakmadılar siper oldum önüne yoksa öldüreceklerdi.

Babamızın malı var sattılar ödediler borç bitti ama içlerindeki kin öfke bitmedi azdıkça azdılar para eksildi ya ceplerinde toprak doyursun gözlerini attılar sokağa sahip çıktık diye bizede düşman kesildiler.

Neyse Allahtan bir kardeşi yine ona para kazansın diye yanına aldı hayrına ama sonra oda evini satıp çoluk çocuğunu alıp çıktı ordan kaldı yine bir başına sattığı evin sahipleri süre bitince çıkardılar çocuğu evden iki aydır yine ona para kazanıyor ama sokakta onlarda rahat rahat uyuyor.

Güya hayır yaptılar kendi babasının malından çatı katında bir yer verdiler bir yıl önce kirasınıda alıp kendileri yediler zehir zıkkım olsun.

Biz kiracı çıkacak kardeşimiz en azından başını sokacak bir yere sahip olacak derken bir bombayla uyandık başka bir kardeş ufak bir borcunu ödemediği için günah keçisi seçilen bu kardeşin evini satmışlar geri paraya da burdaki büyük baş el koymuş yiyemesinler inşallah.

Öldüm bittim kahroldum uykular haram oldu ama onlar gayet rahat herkesin hakkına el koyarak hayatlarına devam ediyorlar. Kardeşimiz su an sokakta sahipsiz ona bu hayatı reva görenler kim mi?

İşte en acısı da bu ya?!

Onunla aynı kanı aynı canı aynı karnı paylaşan zalim vicdansız insan müsveddeleri kardeşleri. Allah bunlara bu zulmün hesabını sorar inşallah....

Ben onları Allah´ın adaletine havale ettim. Yorumu size bırakıyorum. Ve böyle çirkin bir dünyada bu yaratıklarla aynı havayı soluduğum için çok utanıyorum çokkk....!!!!!