Bir kadın ağlıyordu ağarmıştı saçları
Sel olmuş çağlıyordu dinmeyen gözyaşları

Ömrü kışlarla geçmiş bahar nedir bilmiyor
Yüzüne hüzün çökmüş yıllar var ki gülmüyor

Kaderi çizgi çizgi yansımış suratına
Kimler yazdı yazgını kim dokundu bahtına

Susuyor konuşmuyor feleğine pek küskün
Bin özlemle bekliyor acep gelir mi o gün

Silahlar susturulsa kınlarında kılıçlar
Namlular yere doğru ah yeşerse umutlar

İnsanlığın ufkunu ebedi sükûn sarsa
Bacılar dövünmese analar ağlamasa

Bu ömür vefa etmez o gün hiç gelmeyecek
Devran böyle giderse acılar bitmeyecek

Dilimizde dualar gözümüz ufuklarda
Görünürde umut yok barış çok uzaklarda

Bütün niyazım senden bütün sitemim sana 
Sesimizi duyan yok Yarabbim sen duysana...

İbrahim Taşdemir