Oldum olası Türkiye?de siyasetle ilgilenen insanların nerede ise tamamı, mutlaka bir takım siyasi risklerle karşı karşıya kalmışlardır. Kimileri makamını bırakmak zorunda kalmış, kimileri uzun süreli hürriyeti bağlayıcı cezalara çarptırılmış, kimileri de siyaset uğruna yaşamından olmuştur.
Nitekim Başbakan Erdoğan da, siyasette ?merhum Adnan Menderes gibi asılmak ta var? demek suretiyle Türkiye?de siyaset yapmanın sonuçlarına ve muhtemel risklerine, daha başından beri dikkat çekmişti.
şimdi ise Demokratik Toplum Partililer Türkiye siyasetinin bu kaçınılmaz sonu ile karşı karşıya gelmiş bulunuyorlar. Nasıl bir suç işlediyse Anayasa Mahkemesi DTP?yi oybirliği ile kapattı. Yüksek Hakimlerin tamamı nerede ise ilk kez bir karara oybirliği ile imza attılar. Mahkeme bununla da kalmayarak Genel Başkan ve Mardin Milletvekili Ahmet Türk ve Diyarbakır Milletvekili Aysel Tuğluk?a da siyaset yasağı getirdi.
Aslında DTP?liler bu gibi durumlara yabancı değil. Çünkü DTP, bu güne kadar kapatılan aynı görüşteki bilmem kaçıncı siyasi parti. Anımsadığım kadarıyla HEP 1993?te, ÖZDEP de 1993 yılında kapatıldı. Daha sonra kurulan DEP 1994 yılında kapatılırken, EP de 1997 yılında kapatıldı. Eski bakanlardan şerafettin Elçi tarafından kurulan DKP ise 1999 yılında aynı gerekçelerle Anayasa Mahkemesi tarafından kapatılmıştı.
Bunca deneyimden sonra kapatılan DTP, kapanma sonrasında mutlaka en sağlıklı yolu düşünmüş ve yol haritasını ona göre çizmiştir. Nitekim kapatma sonrasında alınan parlamentodan çekilme kararının tekrar revize edilerek parlamentoya geri dönülmesi takdire değer. Çünkü her hal ve şartta meşru siyasetin zemini TBMM dır. Aksi durumda hak aramak sokaklarda düşer ki, bunun da hiç kimseye yararı olmaz.
Geçmişe nazaran ortam çok daha iyi iken beklenmedik bir zamanda gelen kapatma kararı hiç de iyi olmadı. AK Parti ağır aksak da olsa bir demokratik açılım programı yürütüyordu. Ayrıca DTP de eski partilere nazaran kabul görülen bir parti olmuştu. Diğer bir ifade ile DTP bir Türkiye partisi olma yolunda idi.
Bürokrasi DTP?yi kabullenmeye başlamıştı, taşrada valiler ve kaymakamlar DTP?li belediyeleri muhatap alıp ziyaret ediyorlardı, milletvekilleri DTP?li belediyeleri ve partiyi eskisi gibi dışlamıyorlardı. Sonuç itibari ile iyi denebilecek demokratik bir ortam oluşmuştu.
Ne yazık ki bu olumlu hava uzun sürmedi, Anayasa Mahkemesinin DTP?yi kapatma kararı, her şeyi altüst etti. Açıklanan kapatma kararı, bir anda o eski karanlık günleri hatırlattı. Bu da gösteriyor ki bir süre daha iki adım illeri bir adım da geriye gitmeye devam edeceğiz. Yine bir parti kurulacak, ya da kurulu bir parti devreye sokulacak, kongreler yeni tabelalar, parti isminin yerleşmesi vs.
Anlamadık gitti. Bu güne kadar kapatılan partiler Türkiye?ye ne kazandırdı? Bir süre önce AK Parti de kıl payı kapanmaktan kurtulmuştu. Buna rağmen AK Parti bu konuda bir önlem almadı. Bu nedenle Sadece Anayasa Mahkemesine sinirlenmekle tabi ki parti kapatmalar önlenemez. Sonuçta Anayasa Mahkemesi de yürürlükteki anayasa ve yasalara göre karar veriyor.
Bu itibarla Anayasa Mahkemesi suçlanacağına, asıl hiçbir önlem almayan AK Parti Hükümetini ve TBMM?ni suçlamak çok daha gerçekçi olur. Zira siyasi partilerin kapatılmaması konusunda bütün partiler hemfikir olduğuna göre, hükümetin bu konuda hiçbir önlem alınmaması manidardır.
Kapanmaktan kıl payı kurtulan AK Parti kararından sonra TBMM pek ala bazı anayasal ve yasal değişikliklere yapabilirdi. Fakat her nedense kafalar kuma gömüldü ve ?bana dokunmayan yılan yaşasın? mantığı ile hareket edildi. Yazık!..
