Eğitim öğretim konusu, insanlığın geleceğini şekillendiren en önemli konu olduğu için, terbiye ek'i ile desteklenmeye değerdir. Eğitim öğretim kavramı genel olup zarar manasında da olabilmektedir. Terbiye ise tek boyutlu olarak karşıdakini incitmemeyi içerir. Her taraf aynı şekilde terbiyeli olduğunda ruhun tutunma alanı genişler.

Terbiye güdümündeki eğitim öğretimin yönü, daima yıkıcı etkenleri bertaraf etmeye dönük olur.

Terbiye, empati ve insani kimliği muhafaza etmekten ibarettir. Eğitim öğretimin başına terbiyeyi getirdiğimizde terbiye konusu unutulmaz ve onun için gerekenler her daim yapılır.

İÇİNDE OLDUĞUMUZ ÇAĞ VE KOŞULLAR İTİBARİYLE NASIL BİR TEÖ SİSTEMİ OLMALI?

Birinci öğretmen olan anne ve babalara terbiye kısmında sorumluluk yüklenmeli. Terbiye bölümü, kişilik yapı karnesiyle mükafat ve kınama cezası olarak sonuçsal bir belgeye bağlanabilir. Yaşam içinde bu belgenin rolü diğer belgelerden daha mühim olacaktır. Çünkü, bozuk kişilik yapısı başarıyı geçersiz kılar.

MESLEĞİN NASIL BİR TEMEL ÜZERİNDE İNŞA EDİLDİĞİ, MESLEĞİN KENDİSİNDEN DAHA ÖNEMLİDİR.

Bu gerçekliğin farkındalığı ön plana çıkarılıp bilinç beslenimi için görünürlükte tutulmalı.

Buluşmalarda konulara girmeden evel önceliğin selam ve merhabaya verilmesi, temel yapının görünürlüğüne dair bir örnektir.

Fıkralardaki babanın çocuğa yönelik olan "makam oldun ama adam olamamışsın" söylemide başka bir örnektir.

Sistemsel bir yürürlülükle bilim ile birlikte disipline edici kural ve uygulamalara da önem verilmeli. Terbiye sorumluluğu, kaos ve yıkımlara bırakılmadan ceza ve mükafat sonuçlu olacak şekilde anne ve babaya verilmelidir. Normalde doğal olarak zaten öyle olması gerekir ve öyledir denilebilir fakat çocuklar, şimdiki anne ve babalar için canlı birer oyuncak gibidirler. Yarının sorumluları şeklinde bir bakış açısı pek kaale alınmıyor.

Daha doğmadan presns ve prenses ünvanı alanlar var. Ebeveynler, çocukların fiziksel ve anlık eğlence ihtiyaçlarını gidermekle görev tamam doyumuna varmaktalar. Evin okul sıfatı sıfırlanmak üzere. Her şeyi okula havale etme sorumsuzluğu ve rehaveti vardır. 2_4 yaşlarında OYUNKOLİK OLMUŞ ÇOCUKLARA RASTLAMAK ARTMAKTADIR.

Sanal dünyalı nesilin gerçek dünyanın halini umursaması zordur. Anti terbiyeli zeka gelişimi, bir yılanın saldırganlık ve zehirinin gelişimi ile fazla bir fark göstermez.

ÇOCUK DEMEK, TOPLUMSAL VÜCUDUN YENİLENEN HÜCRELERİ DEMEKTİR. Onlara verilecek ehemiyetin bu açıdan değerlendirilmesi gerekir. Onlar, geleceğin nasıl şekilleneceğini belirleyecek olan unsurlardır. Bugün bir virüsün hızlıca yayılabildiği gibi, kötülükler de çabucak yayılabiliyor. Küçük bir köyün kötülüğü büyük şehirlere yayılabilir. Bölgesellik bitmiştir. Herkes her an her yerde olabiliyor. Yek vücutluk ağı tüm dünyayı sarmış ve pekişme sürecine girmiştir. Aynı odada bulunma misali dünyanın diğer ucuna ses ve görüntü anında ulaşabilmektedir. Bu imkanlar, sosyal şekillenişe bilinçsizce ve kontrolsüzce yön vermektedirler.

DÜNYA İÇİNDE UZAKLIK DİYE BİR ŞEY KALMADIĞINDA, DÜZENE YÖNELİK KİŞİSEL SORUMLULUK ARTACAKTIR.

Yakınlaşma ve tanışma sürecindeyiz.

Dünyada herkes aynı evin neferleri olarak aynı sorumluluğa sahip olacak. Şu anda yeryüzünde kötü ahlak ve zararlı alışkanlıklar, aynı odayı paylaşma misali ile bulaşmaları gerçekleşmektedir. Rüzgarın çöpleri her tarafa dağıttığı gibi teknolojide kötülüğü her tarafa yaymaktadır. Bu rüzgarın yapım dışındaki yıkıcılık yönüne karşı herkes, dertleşmek ve ortak çözüm bulmak üzere birbirlerine ihtiyaç duyacak.

Gelişim, dünyayı tüm insanlar için tek bir oda haline çevirmektedir. Böyle olduğunda kimse, köle azad etmekten kalma özgürlük söylemine tutunarak aynı oda'da kokan ayaklarıyla rahat rahat oturmayacak. Etkileşim çapının büyümesinden dolayı kişisel duyarlılık çapı da küresel boyuta kadar büyüyecektir. Çeki düzenli olmak, yaşamak için çalışmak kadar mecburi olacak.

KÜRESEL ORTAK SORUNLAR ÇOĞALDIKÇA, ULUSLARARASI ORTAK KARARLAR DA ÇOĞALACAK. Bu durum, aynı oda da oluş söylemini reelde görünür kılmaya doğru götüren süreç olacaktır. Dünya insan ve yaşam üçgeninde, yeni ufuklara doğru yeni uyanışlar gerçekleşecek. Düşünsel ve psikolojik olarak insan kavramı, minimize edilmeye yönelik olacak olan kusurları ile mükemmelliğe ilerleyecek. Eskiler onların yanında özürlü, deli ve hasta konumunda kalacaklar. Bu olacaklar, şimdiki zaman için bir hayal gibi görünsede, birbirimize olan diyaloglarımızı öyle bir geleceğin oluşumuna uygun olarak şekillendirdiğimizde, o tür bir geleceğin temelini atmış oluruz. Bütün bunların başlangıç adımı, eğitim öğretimin başına terbiyeyi eklemektir. Yani terbiye eğitim öğretim. Kısaca teö. Bu ekleyiş, yeni özellikler eklenen cihazlar gibi gelişimin bir gereğidir.

Eğitim, kötülüğüde kapsıyorken, terbiye, sadece iyiliği içermesinden dolayı eğitime iyilik rotası olacak.

Çocuk eğitimden önce terbiyeyi aldığı zaman, yani zararlı olacak olan isteklerine karşı farkındalık kazanıp empati ile o isteği bertaraf etme becerisini kazandığı zaman, göreceği eğitimi terbiyeleştirip terbiyeli eğitim görmüş olur. Bu şekilde zarara karşı ruhsal bir alerji oluşur ve daima faydaya dönük olunur.

TERBİYESİZ ÖZ'ÜN GÜRLEMESİ, ACIKMIŞ BİR YIRTICININ GÜRLEMESİ GİBİ ZARAR VERİCİ OLUR. Terbiyesizsin özgürlüğü yollara çiçek ekecek değildir. Önce terbiye, sonra eğitim, sonra öğretim olmadan, bedavadan dağıtılacak olan sınırsız özgürlük, ehliyetsize araba vermekle aynı olur. Özgürlük, hak edilmesi gereken en mühim ehliyetlerdendir.

Kendimizi kandırma yoluna gitmezsek hepimiz içimizdeki canavarı çok iyi biliriz. Canavara özgürlük demek, her şeyin kemirilip yenilmesi demektir.

TERBİYE İLE İÇİMİZDEKİ CANAVARI DİZGİNLEMEDEN ONU SERBEST BIRAKMAK, DİNAZORLARIN BAŞKA BİR VERSİYONLA DÖNÜŞÜ DEMEK OLUR.

Terbiye ile içteki canavar dizginlenmeden eğitim öğretim vermek, büyük dinazorlar üretmek demek olur.

Güçlü olunduğunda dünyayı işgal etme iştahı oluyorsa, bunun izahı için 'büyük dinazor' dışında başka bir tanım ortaya çıkmaz.

Dinazor yetiştirmeye tekabül eden her eğitim öğretim sistemi, tüm dünyaca ortaklaşa bir kararla güvenli dünya adına rafa kaldırılmalı.

DÜNYA, BOKSÖR RİNGİ OLDUĞU MÜDDETÇE HERKES, VURUŞMA EĞİTİMİ ALMAYA DEVAM EDECEKTİR.

Dünya koşulları ne ise, içindekiler de o koşullara göre şekillenirler. O yüzden içindekilerin değişiminden önce koşulların değişimi gereklidir.

Teknoloji, insan kaynaklı bir koşul değişimidir. Koşullar, değişimlerin temelidirler. Görüldüğü gibi yapılar şehirleri, şehirler birlikte yaşam kültürünü doğurmuştur. O yüzden insanların savaşçılıktan bahçıvanlığa verilmesi için, dünya'nın ring'ten bahçeye dönüşmesi gerekir.

RİNG YERİNE BAHÇE İNŞA EDEBİLMENİN YOLU, MİMAR VE MÜHENDİSLERİN TERBİYELİ OLMALARINDAN GEÇER. Terbiyeli olmanın yolu da teö'den geçer. Teö olmadan yol cennete doğru değil, cehenneme doğru olur. Bu güne kadar dünya çok kez cehennemi yaşamıştır. Bu geçmişte, bir daha cehenneme gebe kalmamak için çokça dersler vardır. İnsan, ders çıkarıcılık özelliği ile yol bulucudur.

Terbiyesizliğe rağmen insani mesafeler alındıysada, bu özellik sayesindedir.

Oyuncaktan devasa yapılara kadar her eserde cennet yolu anlayışı gözetildiğinde bu eserler, insan değişimi için koşul değişimi olur.

MEVCUT OKUL SİSTEMİNE, HER OKULA DAİMİ BİR MÜFETTİŞ SİSTEMİ EKLENMELİDİR. Düzenden sorumlu denetleyici ihtiyacı doğmuştur.

Uzaktan eğitim modelide yürürlükte olup tercihe bağlanmalı. Çoklu model sistemi, başarı oranları itibarı ile modeller arasında uygun olanların belirleyicisi de olacaktır.

Daha iyi bir dünya ve geleceği adına uluslararası anlaşmalarla ortak teö modelleride bulunabilir. Genele yönelik teö için, ülkeler arası elçilikler gibi okul müfetişleride olmalıdır. O ona karşı o'da ona karşı terbiyeli eğitim öğretim veriyormu diye birbirlerini denetleme sistemi olmalıdır.

ORTAK SORUN VE İHTİYAÇLAR, FARKLI MEDENİYETLERİN BULUŞMA ZEMİNİ OLACAKTIR.

Buluşmada teö sistemi, öncelikli ortak çözüm metodu olacaktır.

Bu mühim konuyuda duyarlıca düşünmek dileğiyle.