FIRAT BEYAZIT Yazıyor
18 Yıl oldu, koca 18 yıl, siz okurlara hizmet vereli, acısıyla, tatlısıyla, türlü zorlukları aşarak, sizlerin sesi-kulağı olduk, uzak, yakın demeden sizlere ulaştık, derdinizi, kederinizi, sevinçlerinizi paylaştık, yağmur olup heybetli Ağrı Dağı’na savrulduk, bize hış dediler, hışmedik, bizi hıştırmeye çalıştılar, hışmedik, 16 yıl oldu sizlerle beraberiz, beraber olmaya da devam edeceğiz, siz okurlarımız yanımızda olduğunuz sürece, başımız dik, alnımız açık bu yola baş koyduk aydınlık yolumuza devam edeceğiz.
Biz Doğubayazıt’ız, Doğubayazıt’lıyız, Doğubayazıt Gazetesiyiz. Yürekliyiz, cesaretliyiz, çünkü bu gücü siz sayın okurlarımızdan almaktayız, korkmuyoruz çünkü sizden cesaret almaktayız.
Bundan 18 yıl evveldi, dar bir alanda, küçük bir masanın üzerinde tam anlamıyla, emekliye ayrılmış, Asım Aladağ’dan bizlere miras kalmış, bir daktilo ile başladık bu işe...
Gazetemizin babası Nezir Çelik sevinçliydi, sevinçli olduğu kadar da endişeliydi, Uykusu kaçıyordu, yandan yana dönüyordu, “Acaba becerebilecek miyiz” endişesini taşıyordu. Kolay değil, bir gazeteye babalık etmek…
Doğubayazıt Gazetesi yayın hayatına başladı. Mehmet Koç Baş yazıyı yazdı. Musa Konyar Yazı İşleri Müdürlüğünü üstlendi, Nezir Çelik haberleri titizlikle hazırladı, Hamza Salman o zaman ki, minicik elleri ile harfleri kumpasa tek, tek dizerek, dizgisini tamamlayıp, sayfayı hazırladı. Ve Doğubayazıt Gazetesi çıktı, Küçük bir çocuğun haykırıp bağırmasıyla Doğubayazıt Gazetesini o minicik eller ile herkesin eline, verdi.
Doğubayazıt’lılar, Ağrı’lılar, Patnos’lular, Hamur, Tutak, Eleşkirt, Taşlıçay, Diyadin, Iğdır ve adını sayamadığım il, ilçe, kasaba, kaza ve köylere ulaştı. Doğubayazıt Gazetesi...
İnsanlar Gazeteyi ellerine aldıklarında kederleri tozlu raflara bırakarak, sevinçlere boğuldular. Çünkü onların sorunlarını dile getirebilecek bir gazete çıkmaya başlamıştı. Azimli ve cesaretli olan, Gazetenin kadrosu onlara hiçte yabancı değildi, Gazetenin kadrosu tavandan değil, tabandan gelmişti ve daha evvelde çeşitli dallarda onlara hizmet etmişti...
Doğubayazıt Gazetesi büyüdükçe, büyüdü, Hemen, hemen tüm Türkiye’ye yayıldı, tüm olanaksızlara rağmen okurlarına kavuştu.
İşte böyle devam etti, geçti yıllar, ne günler, ne aylar, ne yıllar geçirdik, Yoksulluğun alasını yaşadık, hem de her kesin gözü önünde görmek istemeyenlerin aç ve susuz ağladık beraber göz yaşlarımızı savurduk, heybetli Ağrı Dağı’nın eteklerine ve hala ayakta isek siz okurlarımızın sayesindedir.Desteklerinizle ve yüreklerinizle beraber geçirdiğimiz koca 18 yıl....
Dedim ya! 18 yıl önce kırık, dökük ve kelimenin tam anlamıyla Asım Aladağ’dan bizlere miras kalmış ve emekliye ayrılmış bir daktilo bizlere hayat verdi...
Harabe bir çatının altında sevgi ve paylaşımın gölgesinde ulaşmaya başladık o eşsiz sevgi dolu yüreklerinize, kalemi dahi ortak kullandığımız küçük bir masada çıkan ve gerçeği aydınlatan yazılar yazdık yüreklerinizin en icra köşelerinden... Ağrı ki, yıllardır acıya ve yoksulluğa umuduyla göğüs germiş, Ağrı ki, yüz yıllardır bir hayatın göz yaşlarını yüreğinde saklamış, kimdir peki bunları yer yüzüne çıkaracak? Önce düşündü tüm gözler ve yürekler, Ağrı’ya, Doğubayazıt’a değer veren bütün gözler ve yürekler bu hayatı göz yaşını sunmak lazımdı. Sofranızdaki güzelliklere ve karar verildi, o küçücük büro dünyanın en büyük basın kuruluşlarından, daha büyük ve sevgi doluydu.
Bu nedenle başladık yazmaya, acemi ama sevgi dolu yürekle başladık. Acemi fakat bilinçliydik ve görevimizi biliyorduk... Ağrı’yı, Doğubayazıt’ı anlatmalıydık, her şeyiyle bilene, bilmeyene ve Doğubayazıt’ı artık her kes biliyor. Bunlar siz okurların sayesinde ve şimdi 18 yaşındayız. Bu da sizlerin sayesinde. Biz artık siz okurlarımızın sayesinde daha da ötesi bize destek veren herkesin sayesinde kocaman bir aileyiz. Şimdi bu ailemizle 16’ncı yılını kutluyoruz, bu yolda beraber yürüdüğümüz, yüreklerimizi birleştirdiğimiz için herkese sonsuz teşekkürlerimizi iletirim...
Artık daha büyük ve daha cesur düşünüyoruz, daha çok umut taşıyor yüreklerimiz, daha çok gülücük ve dudaklarımızda ve hüznümüz artık paylaştıkça azalıyor. Şimdi göz yaşlarımız bile Ağrı Dağı’nı süslüyor, artık daha özgür düşünüyoruz, ipoteksiz bir yaşam var yüreklerimizde. Balık gölü suyuna düşüyor karanlık artık... Musab bebek artık oyuncağı olmasa da gülüyor, çünkü o da Doğubayazıt Gazetesi gibi büyüyor. Rahime ablamın gözleri her akşam bir başka bakıyor artık dünyaya, çünkü onların hayat hikayesini yazan bir gazeteleri var artık, Mehmet abim hasattan memnun olmasa da, yine de memnun, çünkü gazetesi öyle yazıyor...
Şimdi bu yürekler hep beraber 18. yaşını kutluyor, biz şimdi sizin için, sizin gazeteniz olduğumuz için bu gün hala varız, var olmaya da devam edeceğiz. Bu yolun başında bizim yüreklerimize umut eken, Çocuklarını ve sağlığını dahi ihmal eden, Gazetesini ve okurlarını ihmal etmeyen, gazetemiz, babası, emekçisi, kurucusu sevgili kardeşim Nezir Çelik 18 yıl büyük bir mücadelenin sonunda bizleri ayakta tuttu, siz okurlara ışık oldu, Mehmet Koç’la, Hamza Salman’la, Fırat Beyazıt’la Doğubayazıt Gazetesi bir kale gibidir. Her zaman olduğu gibi Gerek Doğubayazıt’lı, gerek Doğubayazıt sevdalısı nerde ise, uçsuz, bucaksız yerde de olsanız, derdinize, kederinize, neş’enizle beraber olacağız. Siz okurlar, dostlar iyiki varsınız, Doğubayazıt Gazetesi iyiki varolmuş, Allah uzun ömürler versin. Sizlerlen beraber nice yıllara....
BAŞLIK NOTU:
Vakti zamanda bizim oralarda jandarmanın zulümü çokmuş, Kürtçe konuşmak kimin haddine, saftirik adamın biri siyasete soyunur, okuma-yazma sıfır, Türkçe desen Allaha emanet, neyse kürsüye çıkıp halka hitap ederken, jandarmalar görünmeye başlıyor, yanındakiler saftiriği uyarmaya çalışıyorlar, “Kıro hış, hış jendırme teni” bizim saftirik yarı Kürtçe, yarı Türkçe “Ben hışmem, beni hıştıremezsiniz, ben hışmıyecağım” (Ben susmam, beni susturamasınız, ben susmuyacağım” demiş, postasını koymuş. aklıma geldi, başlığı öyle attım, geçmişte neler çektiğimizi de anmış oldum...18 sene boyunca bazen bizide hıştırmeye çalıştılar ama biz “hışmedik”…
SELAM OLSUN DOSTLARA,16. YILIMIZDA YOLUMUZA IŞIK TUTANLARA
Bodrum’da Ali Eryılmaz, Rize’de Vali Nurullah Çakır’a, İzmir’de Abdullah Dumlu, Ekrem Aras, Eray Aditatar, Ömer Çelik, Ankara’dan Abdullah Özbek, Em.Tüm.Gen. Necmettin Baykul, Ömer Aladağ, Zelal Selki, Eskişehir’de Dr.Akif Aladağ, İbrahim Çevik, Lütfi Toktaş, Aydın’da Nihat Taştan, Gebze’den Oğuz Kafkaslı, Turgay Kafkaslı, İzmit’ten Tamer Aladağ, Osman Aladağ, Azerbaycan’dan Fevzi Aras, Mahmut Okçu, Abdullah Karagün, Irak Kürdistan’dan Osman Eren, Zafer Eşsiz, Nihat Çoktin, Konya Meram’dan Kaymakam İrfan Kenanoğlu, Yavuz Karakaş, Edirne’den Mimar Metin Durmazçalışır, Sarıkamış’tan Rami Yıldız, Bolu’dan Cahit Eker, Çanakkale’den Hanefi Aladağ, Süheyla Yıldırım, İngiltere’den Sedat Yıldırım, Suat Yıldırım, Antalya’dan Oktay Kafkaslı, Nihat Yıldırım, Iğdır’dan Tekin Yüce, Van’dan Prof.Dr.Çetin Kotan, Op.Dr.Ahmet Koç, Bayburt’tan Uğur Akkuzu, Zongul’dak’tan Tahsin Altuğ Durgu, Ağrı’dan Mukaddes Kubilay, Aleddin Aslan, Ali Rıza Aydemir, Bursa’dan Yaşar Olgun, Ayhan Aladağ, Serhat Aladağ, İstanbul’dan Musa Turan, Av.M.Ali Kızılay, Av. Meliha Dursun, Hayrettin Fidan, Gülten Aras Korkmaz, Zeki Semetay, Sadık Özen, Abdullah Semetay, Halis Turan, Ferit Ay,Fevzi Söyler, Fahrettin Kaya ve diğer dostlar. Akçay’dan İsmet Kaya, Ardahan’dan Mim. Ferhat Akbalık, Yalova’dan Selma Yılmaz, Dilovası’nda Yazı İşleri Müdürü İbrahim Şahin, TUTAK-DER Başkanı Cemalettin Yıldız, EHMEDE XANI Dernek Başkanı Yunus Bekret. Doğubayazıt’tan, M.Nuri Barış, M.Nuri Öztürk, Hakan Tayfur, Kaya Gül, Ali Tanrıverdi, Atakan Tayfur, Ziya Alkan, Mustafa Çamlıbel(Paşa), Özcan Akar, M.Emin Ülgen, H.Taner Aladağ, Hasan Özbay, Hasan Barış, Doğubeyli Tayfur (Murat Tayfur), ve de diğer dostlar,hepinize selam olsun, 18. yılımızda gözlerimize ışık, kalemimize kuvvet, yolumuza aydınlık oldunuz, sağolun,varolun.