Bazen haber yaparken o eleştiriye tahammül etmeyen bir çok kişi tanırım… Buda olmaması gereken bir harekettir…

Yerinde ve yıkıcı olmayan eleştiri her daim kişiyi anlama kapasitesi oranında, doğruya ve güzele teşvik eder.

Biz gazeteciler, tamda bu sebepten, olması gereken ile, olmasını istediğimiz kavramındaki o, ince çizgiyi, çok iyi ayırmalı, akıl terazimizde ölçerek, kişisel kanaatimizi tarafsız ortaya koymalıyız.

Her meslek, layıkıyla yapıldığında, amacına ulaşmış olur.

Amaç ise şahsi menfaat gütmeden, toplumun istifade edebilmesini, insanlığa hizmeti ilke edinmekle saygınlığını korur faydaya dönüşür.

Eleştirinin önceliği, kendini içeren, sorgulayan ve ben ne kadar doğruyum analizini yapabilen şahsına münhasır insanlara yakışır.

Söylemleri ile davranışları  çelişiyorsa insanın, doğruluğu sorgulanır.

Doğruluk ise şüphe barındırıyor ise kaale alınmaz, sahibini küçük düşürür.

Öğrenmek, yaşam boyu devam eder ve hiç bir şeyi bilmediğini kabullenmekle başlar.