Devir ne kadar değişti, hepimiz artık tanınmaz bir duruma geldik. 

Aslında her kes bu değişimin farkında. Çünkü lafı açıldığında nerede ise hep bir ağızdan " eskide böyle değildi" denilerek, şimdiki uygulamalara tepki gösteriliyor. Amma bir türlü de bu davranışlarımızdan vaz geçemiyoruz.

Son yıllarda öyle bir gelenek oluştu ki; cenazesi olan insanlar, gelene gidene hizmet etmekten ACILARINI YAŞAYAMIYORLAR.

Taziye mekanları adeta kahvehaneye dönüşüyor. 

Uzun zamandır birbirini göremeyip cenaze günü buluşan bazı insanların, sohbet ve muhabbetlerine dönüşüyor taziye evleri.

Öyle ki Fatihalar okunduğunda bile kişiler arasındaki sohbet ve muhabbet devam ediyor.

İnsanların acısını unutup daha çok  ikram bekleyen eş dost ve akrabaların davranışları da bir başka çelişki. 

Taziyede verilen yemekler ve sunulan geleneksel ölü helvası hakkındaki değerlendirmeler de bir başka muhabbet vesilesi. 

Halbuki ölü yakınları için kıyamet kopmuş, arkasında kalan dul ve yetimler çaresiz kalmış, onlar için hayatın en zor zamanları başlamış, kimin umurunda?.. 

Bir de ilk taziyeden sonraki yedisi, yok kırkı, bir de elli ikisi, masraflar kat be kat artıyor.

Yapılmadığı zaman da "konu komşu ne der" lafları ağır basıyor.

Taziyede, kavurma mı yada sulu yemek mi ikram edileceği de, daha çok karşı mahallede ölen bir başkasının yemeği ile mukayeseler yapılarak karar veriliyor, bizim ki de en az onlar kadar olsun mantığı hakim oluyor.

Aslında ne kadar farkındasınız bilmiyorum ama bu uygulamalarla bizim toplumun çok değişmiş olduğu anlaşılıyor.

Sonuçta bir insan ölmüş, asıl olan varisler nezdinde onun acısını paylaşmak, yakınlarının derdine derman olmaya gayret etmek olmalıdır.

Daha da önemlisi cenaze sahiplerine saygı duymak, işlerini kolaylaştırmak ve onları rahat bırakmak icap eder.

Oysa ki daha cenazenin defin işlemleri sürerken evde yemek kokulara gelmeye başlıyor.

Cenaze sahipleri uyuşmuş bir vaziyette gelenlere yemek ve çay servisi yapmak zorunda kalıyorlar.

Çok sayın yetkili ve etkililer, bu durum kabul edilebilecek bir şey değildir.

Bu uygulama insanları çok zorluyor, ölüye olan saygıyı bile zedeliyor,

Bu uygulamayı hep beraber başlattık ve birlikte de kaldırmalıyız. 

Ortalama bir taziye yemeğinin kişi başı maliyeti en az 50 liradır. Bu, 3 gün süre ile hesaplandığında yüksek rakamlara ulaşıyor. 

Altından kalkılacak gibi değil.

Onun için başta sevgili müftü ve hocalarımız olmak üzere, yetkililer, kanaat önderleri, ekabirler, ileri gelenler; taziye için geldiklerinde ikramları kabul etmesinler. 

Görülecektir ki bu uydurma gelenek, zaman içerisinde terk edilir.

Binaenaleyh din adamı MEKRUHTUR  derse, yetkili ve etkililer de ikramları RED EDERSE bu iş sıkıntı olmaktan çıkar.

TAKDİR SİZİNDİR.