Nezir ÇELİK´in Kaleminden

Hani derler ya umut fakirin ekmeği. Her eski yıl gidip, yol yenisine doğru akmaya başladığında, hep daha iyi şeyler bekler insanoğlu?

         Eski yılda, içinde bulunduğu yılda yaşadığı şeylerden daha verimli, daha olumlu şeyler olmasını bekleriz hep.

Hiç birimiz ? Yeni yıl eskisinden beter olmasın´ dileği dileyen olmaz sanırım. Eskisinden daha iyi bir kazanç, daha iyi bir yaşam, daha iyi bir ortam, daha iyi bir yönetim, daha iyi bir ekonomi, daha sosyal bir hayat, daha sağlıklı, daha huzurlu, daha şanslı bir yıl dileriz hep...

         Tabi dilekler bunlar olunca ve yeni yıl bunları karşılamadığında, isteklerimizi hep bir sonraki yıla devrederiz. Yani hep alacaklı kalırız bir önceki seneden...

Neyse Yeni yıldayız işte. Yani 2017 yılına girmiş bulunuyoruz.

         İnsan biraz daha hüzünlü oluyor. Belki ömründe bir yıl daha gitti diye. Belki de bir yıl daha yaşlandın diye. Nasıl geçti koskoca bir yıl?. Bazen çok uzun, bazen de çok kısa?
         Geriye dönüp baktığın zaman ya yaşadığın büyük mutsuzluklar ya da yaşadığın en keyifli zamanlar aklına gelir. Arada kalanlar ise unutulan kişi gibi?
         Birçok şeyi anlatıyor yıllar.
         Gün gelir kendi kabuğuma çekiliyorsun. Çevrenden uzaklaşarak kendine ayna tutmaya çalışırsın. Bu serüveni yaşarken yalnız kaldırsın. Böylece yalnızlığın değerini ve çeşitlerini öğrenirsin.
Kendini tamamıyla bir işe adayıp diğer rollerini hiç aksatmıyorsun. Ama öyle roller oynuyorsun ki, asıl SENİ arayıp bulmakta zorlanıyorsun. Bu nedenle, ne yaşarsan yaşayayın, kendinden caymamak gerektiğini öğreniyorsun.        

 En önemlisi de;
         Geçen yıllara teşekkür etmeyi öğreniyorsun.
         Öğrenecek daha çok şeyin olduğunu hissettirdiği için, umutlarını da yanıma katarak, var gücünle yeni yıla ?İYİ YILLAR? diyebilmeyi öğreniyorsun?